Wednesday, October 15, 2008
‘Civil-military co-operation’ sort of…


શાંતિની ઝંખના કરતી કવિતાઓમાં કવિઓએ ઘણી વાર ટેન્ક પર માથું ટેકવીને નિરાંતે સુઇ જવાની કે ટેન્કના નાળચામાં માળો બાંધતા કબૂતરોની વાત કરી છે. પણ સામાન્ય સંજોગોમાં ટેન્ક યુદ્ધના મેદાનમાં અને આમજનતા માટે ક્યારેક પ્રદર્શન મેદાનમાં દૂરથી જોવાની ચીજ છે. તેને અડીને, તેને વળોટીને પસાર થવાનું બને, એવું તો કોઇ યુદ્ધગ્રસ્ત મુલકમાં જ શક્ય બને.
બે-ત્રણ દિવસ પહેલાં સાંજે વીસથી પણ વઘુ ટેન્ક ધરાવતી ગુડ્સ ટ્રેન મહેમદાવાદ રેલવે સ્ટેશને આવીને એવી સાઇડ પર ઊભી હતી કે સાંજની ટ્રેનોમાં મહેમદાવાદ પાછા ઠલવાતા લોકોને ‘ટેન્ક-ટ્રેન’ વટાવીને જ જવું પડે. પ્લેટફોર્મ પરથી ટેન્ક-ટ્રેન પર અને ત્યાંથી કૂદકો મારીને નીચે આવ્યા પછી મને કેટલાંક રસ પડે એવાં દૃશ્યો જોવા મળ્યાં: પરિવારો, મહિલાઓ, બાળકો ટેન્ક જેવી હિંસક લશ્કરી ચીજને ગણકાર્યા વિના અથવા માત્ર સહેજ કુતૂહલથી જોઇને, તેને વટાવીને પોતપોતાના રસ્તે પડી રહ્યાં હતાં. રાત્રે લાઇટિંગનો પ્રશ્ન અને ફ્લેશની મર્યાદોન કારણે તસવીરો જોઇએ એવી આવી નથી. છતાં બે નમૂના અહીં થોડા સુધારીને મુક્યા છે.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment