gujarati world

‘અમેરિકાના અવકાશયાત્રીઓ ખરેખર ચંદ્ર પર ગયા જ નથી’ એવી એક અફવા વર્ષોથી ચાલે છે. ઇન્ટરનેટના યુગમાં તેનું ચલણ વૈશ્વિક બન્યું છે. ‘કેપ્રિકોર્ન વન’ જોઇને સૌથી પહેલી એ અફવા યાદ આવે- અને ફિલ્મની સરસ-ચુસ્ત વાર્તાના પ્રવાહમાં તણાઇ જઇએ તો એ અફવા માની લેવાની પણ લાલચ થઇ આવે. નવાઇની વાત એ છે કે ‘કેપ્રિકોર્ન વન’માં ‘નાસા’ અને અમેરિકન સરકારના- ભલે કાલ્પનિક વાર્તામાં- છોંતરાં કાઢી નાખ્યાં છે. એ લોકો પોતાની મનમાની કરવા માટે કઇ હદના ગોરખધંધા કરી શકે છે, તેનું સંસ્થાઓના નામજોગું આ ફિલ્મમાં ચિત્રણ છે. છતાં એ ફિલ્મ અમેરિકામાં ચાલી અને તેની પર રાજદ્રોહનો આરોપ ન થયો. લાગે છે કે ગુજરાતના મુખ્ય મંત્રીને કમ સે કમ આટલું શીખવવા માટે અમેરિકાએ વિઝા આપવા જોઇએ. :-)

ઓસ્કાર એવોર્ડ માટે નોમિનેટ થયેલી આ ફિલ્મમાં મંગળ પર અવકાશયાત્રીઓ મોકલવાનો ખર્ચો કરવાની અમેરિકાના પ્રમુખની ઇચ્છા નથી. એટલે એ બધો દેખાવ અને યાનનું લોન્ચિંગ સુદ્ધાં ગોઠવે છે તો ખરા, પણ...

સ્ટોરી લખવામાં મઝા નથી. એટલું કહી દઊં કે આ ચોંટાડી રાખે એવું થ્રીલર હોવા છતાં, તેમાં ચીલાચાલુ તરકીબો નથી, સસ્તાપણું નથી. લોહીના ફુવારા કે ખુનખરાબા નથી. હત્યાનાં દ્રશ્યો એટલાં સલુકાઇથી બતાવ્યાં છે કે સુરૂચિનો ભંગ થયા વિના તેની ચોટ બરાબર પહોંચે છે.

ફિલ્મના અંતમાં ફક્ત સત્યની જીત બતાવીને વાત પૂરી કરી દેવામાં આવી છે. પ્રેક્ષકોને જે જોવામાં બહુ આનંદ આવે છે, એવો વિલનનો વિગતવાર કરૂણ અંજામ બતાવાયો નથી. ફિલ્મમાં ‘નહીંઇઇઇઇઇઇઇ...’ કરીને ચીસ પાડે એવી કોઇ હીરોઇન નથી. છતાં તેની ખોટ સાલતી નથી. ‘ડીફરન્ટ’ વિષયની ફિલ્મ બિલકુલ જકડી રાખે એવી રીતે, પ્રયોગખોર થયા વિના કેવી રીતે બનાવી શકાય તેના ઉમદા નમૂનામાં આ ફિલ્મનો સમાવેશ થઇ શકે. ફિલ્મ જોઇ પાડ્યા પછી એના વિશે વઘુ વાંચવાની ઇચ્છા થાય તો http://www.imdb.com/title/tt0077294/