Tuesday, September 30, 2008
આપણાં મૂઆં પીછે ડૂબ ગઇ દુનિયા? બિલકુલ નહીં
નવસારીના શ્રોફ પરિવારે બે વર્ષ પહેલાં વઘઇ પાસે આવેલા ગિરા ધોધમાં 22 વર્ષનો પુત્ર અંકિત ગુમાવ્યો. ધોધના મારથી પોલા બની ગયેલ પથ્થરો અંકિત માટે જળસમાધિનું સ્થાન બની ગયા. પિતા ઋષિકેશ શ્રોફ અને કાકા ડો.અશોક શ્રોફ સહિત સમગ્ર પરિવારનાં સ્વપ્નો પર જાણે ગિરા ધોધની અફાટ જળરાશિ ફરી વળી. પછી આવ્યો સંકલ્પ-સમય. સેવાભાવી ડોક્ટર તરીકે ફક્ત નવસારી જ નહીં, આસપાસના વિસ્તારોમાં પણ યોગ્ય રીતે નામના ધરાવતા, ‘આઇ-સ્પેશ્યાલિસ્ટ’ છતાં ‘આઇ-સ્પેશ્યાલિસ્ટ’ (‘હું’વાદી) નહીં એવા ડો.અશોક શ્રોફ અને ઋષિકેશ શ્રોફે મિત્રો-સ્નેહીઓનાં હૂંફ અને સહકારથી ‘અંકિત ચેરિટેબલ ટ્રસ્ટ’ની સ્થાપના કરી. તેના થકી, ધોધના સ્થળે કટાઇ ગયેલાં બોર્ડ બદલીને ત્રણ ભાષામાં નવાં, મોટાં, ચેતવણીનાં બોર્ડ મારવાથી માંડીને ધોધની જગ્યાએ રેલિંગ અને બચાવટીમ ઊભી થઇ શકે ત્યાં સુધીના સંકલ્પો થયા. એ પળાવાની શરૂઆત થઇ, પણ રસ્તો લાંબો હતો.
ડો.શ્રોફને તેમના મિત્ર, સાહિત્યકાર અને સેવાસંસ્થાઓને ઉપયોગી બનવાની મજબૂત શાખ ધરાવતા રજનીકુમાર પંડ્યા યાદ આવ્યા. રજનીકુમાર બે દાયકા પહેલાં નવસારી વિજયા બેન્કના મેનેજર હતા ત્યારનો એમનો પરિચય. તેમણે નવસારી અને ગિરા ધોધની મુલાકાત લીધા પછી, ડો.શ્રોફ તથા સ્નેહીજનોની વાતો ‘સ્મશાનસંકલ્પ’ નથી તેની ખાતરી થતાં ‘ચિત્રલેખા’માં ટ્રસ્ટના નામ-સરનામા સાથે એક લેખ લખ્યો. તેમના બીજા લેખોની જેમ આ લેખને પણ પ્રચંડ પ્રતિસાદ મળ્યો. તેમાં સૌથી વિશિષ્ટ પ્રતિભાવ શિનોર (જિ.વડોદરા)માં ‘મોન્ટર્સ નૌકા તાલિમ કેન્દ્ર’ ચલાવતા અને વર્ષોથી જળસાહસની પ્રવૃત્તિ સાથે સંકળાયેલા પ્રકાશભાઇ પટેલનો હતો.
‘અંકિત ટ્રસ્ટ’ વિશે જાણ્યા-જોયા પછી પ્રકાશભાઇ બીમારીને અવગણીને તાલીમ આપવા વઘઇ આવવા તૈયાર થયા. તેમના ઉત્સાહ અને કૌશલ્યની મદદથી ‘અંકિત ટ્રસ્ટ’ દ્વારા સ્થાનિક આદિવાસી યુવકોને બચાવ કામગીરીની પદ્ધતિસરની તાલીમ આપવામાં આવી. તાલીમ કાર્યક્રમનું રવિવારે (28-9-08) વઘઇમાં સમાપન હતું. એ નિમિત્તે, ડો.શ્રોફ, રજનીભાઇ, તેમના માર્ગદર્શન હેઠળ ટ્રસ્ટની બુકલેટ તૈયાર કરનાર બીરેન કોઠારી અને બીજા સ્નેહીઓ સાથે રવિવારે વઘઇ ગયો, ત્યારે આ કામગીરી વિશે થોડો વધુ પરિચય થયો.
ડો.શ્રોફ અને હૃષિકેશ શ્રોફે શોકના ધક્કાને જે રીતે બીજી જિંદગીઓ માટેના તારક બળ તરીકે પ્રયોજ્યો છે, તે જોઇને પંકજ મલિકના અત્યંત પ્રિય ગીતની પંક્તિઓ મનમાં આવીઃ
શ્રોફ આઇ હોસ્પિટલ, રેલવે સ્ટેશન નજીક, નવસારી-396445
ફોન (02637)250565, 250695
e-mail : mailto:sehnavsari@yahoo.co.inm
ફોટોલાઇન
Friday, September 26, 2008
ભારતનું રાષ્ટ્રગીત સર્વશ્રેષ્ઠ? ના હોય! (અને નથી જ! )
- ભારત માટે કે તેના રાષ્ટ્રગીત માટે પણ ગૌરવ લેવું હોય, તો ‘યુનેસ્કો’ દ્વારા નંબર વન તરીકે તેની પસંદગી થાય ત્યાં સુધી રાહ જોવાની જરૂર નથી.
- રાષ્ટ્રગીતોની સ્પર્ધા કે તેમાંથી કોઇ એક શ્રેષ્ઠ હોવાનો સવાલ અસ્થાને છે. કેમ કે, દરેક રાષ્ટ્રગીતના સંદર્ભ-સંગીત અને શબ્દો (કે તેનો અભાવ) સ્થાનિક સંસ્કૃતિ મુજબનાં હોય. ઘોડા અને ગધેડા વચ્ચે સરખામણી હોઇ શકે, પણ ઘોડો, તપેલી, પેંડા અને પુસ્તક વચ્ચે શી રીતે સરખામણી કરવી? - સિવાય કે સ્પર્ધા કે પસંદગીના નામે નવી સાત અજાયબીઓનું તૂત નીકળ્યું હતું એવી કોઇક સહેતુક કે અહેતુક છેતરપીંડી નીકળી આવે.
- યુનિસેફની સત્તાવાર વેબસાઇટ http://www.unicef.org/ ના સમાચાર વિભાગમાં તપાસ કરતાં આ મતલબના કોઇ સમાચાર હોવાનું જણાયું નથી. તેના ‘પ્રેસ સેન્ટર’માં ‘ઇન્ડિયા’ અને ‘નેશનલ એન્ધમ’ જેવા શબ્દો નાખીને સર્ચ કરી જોતાં, ઉપરના ‘સમાચાર’ સાચા ઠેરવે એવું કશું દેખાતું નથી.
એક જ શક્યતા છે. ‘યુનેસ્કો’એ આ પસંદગી એટલી ખાનગી રાહે કરી હોય કે ખુદ ‘યુનેસ્કો’ પણ તેનાથી અજાણ હોય!
Thursday, September 25, 2008
ગુજરાતની ભાવિક જનતાના લાભાર્થે જાણીતાં પ્રાર્થનાગીતોનાં ‘એન્કાઉન્ટર વર્ઝન’
એન્કાઉન્ટર, તેરે બંદે હમ
ઐસે હૈં હમારે કરમ
નેકી સે પરે, ઔર બદી સે ભરે
આંખે મીંચતે હુએ નીકલે હમ...એ માલિક.
બડા કમજોર થા આદમી
સિર્ફ એન્કાઉન્ટરકી થી કમી
પર તુ જો ખડા, દબાયા ‘ઘોડા’
તેરી કિરપા સે ધરતી થમી
દીયા હમનેં હી તુમકો જનમ
અબ ઝેલેંગે સારે કરમ
નેકી સે પરે ઔર બદી સે ભરે
આંખે મીંચતે હુએ નીકલે હમ...એ માલિક
જબ ‘સુપ્રીમ’ કા હો સામના
તબ તુ હી હમેં થામના
વો ગવાહી કરે, હમ તબાહી કરેં
સિર્ફ બદલે કી હો કામના
કાંપ ઉઠે બેગુનાહ હર કદમ
ઔર મીટે સબ કે સારે ભરમ
નેકી સે પરે ઔર બદી સે ભરે
આંખે મીંચતે હુએ નીકલે હમ...એ માલિક
(૨)
ઇતની ભક્તિ હમે દેના દાતા
એન્કાઉન્ટર સે વિશ્વાસ કમ હો ના
હમ ચલે ‘ફેક’ રસ્તે પે આગે
ભૂલ કર ભી કોઇ ભૂલ હો ના...ઇતની..
હર તરફ જુલ્મ હૈ, બેબસી હૈ
સહમા સહમાસા હર આદમી હૈ
‘ફેક’કા બોજ બઢતા હી જાયે
જાને કૈસે યે સીસ્ટમ બની હૈ
બોજ મમતા સે તુ યે ઉઠા લે
તેરી કરિયર કા અંત હો ના
હમ ચલે ‘ફેક’ રસ્તે પે આગે
ભૂલ કર ભી કોઇ ભૂલ હો ના...ઇતની
Wednesday, September 24, 2008
ભલે પધાર્યો, ભગવદ્ગોમંડલ
ગુજરાતી શબ્દકોશ- થિસોરસની ટૂંકી નાતમાં માનભર્યું સ્થાન ધરાવતો ‘ભગવદ્ગોમંડલ કોશ’ હવે ઓનલાઇન હાજર છે. ભગવદ્ગોમંડલના ટૂંકા ઇતિહાસ વિશે જાણવા ઇચ્છતા લોકો આજના ‘દિવ્ય ભાસ્કર’ની કળશ પૂર્તિમાં મિત્ર હિમાંશુ કીકાણીની ઇન્ટરનેટ વિશેની કોલમ ‘સાયબર સફર’ જુએ.
વઘુ વિગતો ભગવદ્ગોમંડલની વેબસાઇટ
http://www.bhagavadgomandalonline.com
ભગવદ્ગોમંડલને ઇન્ટરનેટ પર જોઇને તેના કર્તા ગોંડલનરેશ ભગવદ્સિંહ અને તેમના કાબેલ સહયોગી- શિક્ષણાધિકારી ચંદુલાલ બહેચરદાસ પટેલ પણ રાજી થયા હોત. વર્ષોથી દુર્લભ બની ગયેલો આ ગ્રંથ પહેલાં પુસ્તકસ્વરૂપે અને હવે ઇન્ટરનેટ પર સુલભ બનાવવા બદલ રાજકોટનું ‘પ્રવીણ પ્રકાશન’ અભિનંદનને પાત્ર છે.
ભગવદ્ગોમંડલની પ્રસ્તાવના લખવા માટે ચંદુલાલ પટેલે ગાંધીજીને વિનંતી કરી હતી, ત્યારે ગાંધીજીએ એ કામ માટે પોતાની અશક્તિ દર્શાવીને ‘તમારા સાહસથી હું મુગ્ધ થયો છું. એથી માતૃભાષાની મોટી સેવા થશે એમ માનું છું.’ એવું લખ્યું હતું. ચંદુલાલ પટેલના પુત્રોમાંથી કે.સી.પટેલ અમદાવાદમાં ટેક્સ કન્સલટન્ટ છે અને પ્રફુલ્લભાઇ (પી.સી.) પટેલ મુંબઇના નેહરૂ સેન્ટર ફોર પરફોર્મંિગ આટ્ર્સ (એનસીપીએ)માં લાંબા સમય સુધી ઉંચા હોદ્દે રહ્યા છે. એ ફોટોગ્રાફીના કળાકાર છે.
ભગવદ્ગોમંડલના આગમનથી ‘ગુજરાતી લેક્સિકોન’ને મજબૂત સાથ અને ઇન્ટરનેટ વાપરતા ગુજરાતીઓને મજબૂત ટેકો મળી રહેશે. આ કામ સાથે સંકળાયેલા સૌને શુભેચ્છા અને અભિનંદન.
‘એ વેનસડે’ વિશે થોડું (ઘણું) વઘુ
‘જોવા જેવી ફિલ્મ’ના વિભાગમાં ગમતી ફિલ્મો વિશે જેવું ઉપરછલ્લું- ઇમ્પ્રેશનિસ્ટીક કહેવાય એવું- લખું છું, એવું જ ‘ન ગમતી ફિલ્મ’ તરીકે ‘એ વેનસડે’ વિશે લખ્યાથી મિત્રો ખાસ્સા નારાજ થયા છે. ગમતી ફિલ્મોની જેમ અણગમતી ફિલ્મ વિશે ‘ડાબા હાથે’ લખવાથી ચાલી જશે, એવું મને લાગતું હતું. પણ એમ કરવામાં મિત્રો સમક્ષ હું મારો મુદ્દો કે મુદ્દા યોગ્ય રીતે રજૂ કરી શક્યો નહીં, એ બાબતે હું દિલગીર છું અને પાઠ પણ શીખ્યો છું: ‘વખાણ કે ગમો કારણ-તર્ક-મુદ્દામાં ઉતર્યા વિના વ્યક્ત કરી શકાય, પણ (લેખિતમાં) ટીકા કરતી વખતે, એક મિત્રએ કમેન્ટમાં લખ્યું છે તેમ, કાં મુદ્દાસર લખવું કાં લખવું જ નહીં.’ ભલે આકરાપણાથી, પણ મૂળભૂત સૌજન્ય જાળવીને વાંધા વ્યક્ત કરનાર સૌ મિત્રોનો આભાર માનું છું.
હવે થોડુંક ફિલ્મ વિશે મુદ્દાસરઃ
વેનસડેઃ થ્રીલર તરીકે
એ માત્ર થ્રીલર હોત તો મને ગમી ન હોત- થીયેટરમાં જઇને જોવા જેવી ન લાગી હોત, પણ એ મારો એવો અંગત અભિપ્રાય બનત કે જેના વિશે મેં બ્લોગ પર લખ્યું ન હોત. છતાં, ફક્ત ટીકા કરીને આગળ વધવાનું નથી એટલે લખું છું. થ્રીલર તરીકે મને ફિલ્મમાં કેટલાક મૂળભૂત વાંધા એ લાગ્યા કે -
- એક સામાન્ય માણસ આરડીએક્સ જેવી સામગ્રી, કમ્પ્યુટર અને મોબાઇલને લગતો આઘુનિક સરંજામ તથા આવું મોટું ‘પરાક્રમ’ કરવાની હિંમત અને તે કરતી વખતની ઠંડક ક્યાંથી લાવ્યો, તેનો ખુલાસો ફિલ્મમાં મળતો નથી. આરંભમાં કે વચ્ચે નહીં, તો કમ સે કમ છેલ્લે આખી સ્ટોરીલાઇનને નક્કરતા આપવા માટે તે જરૂરી હતું. ‘કોમનમેનનું ફ્રસ્ટ્રેશન’ ઠીક છે, પણ એ સૌથી નીચેનું પગથીયું છે અને ફિલ્મની સ્ટોરીમાં જે બતાવ્યું છે એ સૌથી ઉપરનું. તેની વચ્ચેનું અંતર શી રીતે તય થયું, તે ‘ડોક્યુમેન્ટરી’ની જેમ નહીં, તો ફિલ્મની જેમ પણ બતાવી શકાય. બતાવવું રહ્યું.
- ફિલ્મની સ્ટોરીલાઇન બહુ પાતળી છે અને તેને પોણા બે કલાક સુધી લંબાવવા માટે વચ્ચે જે પ્રકારનું અસરકારક અને રેલેવન્ટ પેડિંગ થવું જોઇએ, એ થયું નથી. અહીં થયેલું પેડિંગ મને નબળું લાગ્યું.
- અનુપમ ખેર અને નસીરૂદ્દીનના અભિનય વિશે જયેશ અઘ્યારૂથી માંડીને જેરી પિન્ટો સુધીના પ્રીતિપાત્રો વખાણ કરતા હોય, ત્યારે તેમનાથી જુદા પડવાનું ગમતું નથી. છતાં, મારી પહેલી પ્રતિક્રિયા તરીકે અને મિત્રોના તીવ્ર પ્રતિભાવો વાંચ્યા પછી નવેસરથી મેં વિચારી જોયું. પણ યાદગાર, નોંધપાત્ર કે ઉલ્લેખનીય એક્ટિંગ કહેવાય એવું કશું મને યાદ આવ્યું નહીં. એમની એક્ટિંગ ખરાબ છે, એવો મતલબ નથી. નસીરૂદ્દીને અને અનુપમ ખેરે ડાયરેક્ટરે કહ્યું એમ કર્યું છે. ફાઇન. પણ એમાં કશું વિશેષ નથી. રોલની ડીમાડ તરીકે ઠંડકવાળા કોમનમેન તરીકેની એક્ટિંગમાં નસીરૂદ્દીનને તેની આવડત કે ક્ષમતાનો બહુ ઓછો હિસ્સો વાપરવાનો થાય છે. અનુપમ ખેર પાસે વધારે તકો અને વધારે વૈવિઘ્યપૂર્ણ સિચ્યુએશન્સ છે. તેમની એક્ટિંગ વિશેષ નોંધપાત્ર છે કે નથી એ વિશે મતભેદ હોઇ શકે. મને નથી લાગી. તમને લાગી હોય તો એનો વિરોધ કરવા ઇચ્છતો નથી.
વેનસડેઃ વર્તમાન સાથેના સંબંધ વિશેઃ
આ ફિલ્મ મેં લખ્યું તેનું મૂળ અને મુખ્ય કારણ વર્તમાન સંદર્ભ સાથેનો તેનો સંબંધ છે. આવી ફિલ્મોનો કોઇ લેખિત દાવો હોય કે ન હોય, તો પણ વર્તમાન અને વાસ્તવિકતા સાથેનો તેનો સંબંધ સ્પષ્ટ અને ખટકે એવો છે.
- ફિલ્મનો કેન્દ્રીય ઘ્વનિ એ છે કે ૧) પોલીસ પાસે પૂરતી સત્તા કે સાધનો નથી એટલે પોલીસ લાચારી અનુભવે છે. તેમને છૂટો દોર આપવામાં આવે તો એ અસરકારક બની શકે. પરંતુ, રક્ષણ માટે મુકાયેલો કોન્સ્ટેબલ છોકરીની છેડતી કરે ત્યારે તેનો ઉપરી શું કરે છે? એ આખી સિકવન્સ અને તેની ક્રુડનેસ યાદ કરવા જેવી છે. તેનો સાર એટલો કે કાયદો પડે ખાડામાં. સ્થળ પર જ નિકાલ કરી નાખોઃ પછી એ બીજો પોલીસ હોય, ગુંડો હોય કે પ્રજા હોય.
પોલીસની આ વર્તણૂંકને સ્વીકાર્ય બનાવવાની વાતો કરવી બહુ સહેલી અને આકર્ષક છે. મુ.નગીનદાસ સંઘવીએ આજના ‘ભાસ્કર’ની કળશ પૂર્તિમાં એ જ મતલબનું લખ્યું છે. પરંતુ ફિલ્મ હોય કે મુ. સંઘવીસાહેબ, તે એવું કલ્પીને ચાલે છે કે પોલીસ તો હંમેશાં કાયદો-વ્યવસ્થા અને સચ્ચાઇની સાથે જ રહેશે. આવી ધારણા તે કયા આધારે બાંધવામાં આવે છે તે સમજાતું નથી.
એન્કાઉન્ટર સ્પેશ્યાલિસ્ટોના ભ્રષ્ટાચાર, અમર્યાદ સંપત્તિ, અમર્યાદ દાદાગીરી અને અન્ડરવર્લ્ડના સંપર્કો વિશે આટલું બઘું જાણ્યા પછી અને ગુજરાતમાં કોમી હિંસા દરમિયાન પોલીસ જે હદે તમાશબીન બનીને કે સત્તાધીશોની આજ્ઞાંકિત બનીને ઊભી રહી- પ્રામાણિકતાપૂર્વક ફરજ બજાવનારને પનિશમેન્ટ પોસ્ટિંગ અપાયાં- એ બઘું જાણીને પણ પોલીસને અમર્યાદ સત્તા આપતા કાયદા લાવવાનું અને આપીને તેમની પર આંખ મીંચીને વિશ્વાસ મુકવાનું કહેવામાં આવે છે. આ ચર્ચા આગળ લાંબી ચાલે એમ છે. એ માટે અલગ લેખ કરવા ધારૂં છું. પણ ‘વેનસડે’માં રજૂ થતા ઘટનાક્રમ અને ઝુકાવના સંદર્ભમાં આટલું.
- ‘સામાન્ય માણસનો બદલો’નો ખ્યાલ આકર્ષક છે- જયેશ અઘ્યારૂ કહે છે તેમ, એ ડાયરેક્ટરનું દ્રષ્ટિબિંદુ હોઇ શકે છે. તો ભલે રહ્યું. મને એ માન્ય નથી. ‘સામાન્ય માણસ હતાશ થઇ જાય, તેનું કોઇ સાંભળે નહીં તો શું કરે?’ આ વાતને ફક્ત હિંદુ સમાજના જ નહીં, મુસ્લિમ સમાજના સંદર્ભમાં પણ વિચારવા જેવી નથી લાગતી? હિંદુ હોય કે મુસ્લિમ, હતાશાને કારણે કોઇને શસ્ત્ર હાથમાં ઉઠાવવાનું લાયસન્સ મળી જતું નથી.
ફિલ્મ રજૂ થાય પછી તે ફક્ત ‘ડાયરેક્ટરનું દ્રષ્ટિબિંદુ’ મટી જાય છે. તેનો વિષય આટલો સંવેદનશીલ અને લોકલાગણીને ચોક્કસ રીતે અસર કરી શકતો હોય ત્યારે તો ખાસ. સામાન્ય માણસોને આટલો બધો ગુસ્સો આવતો હોય અને બે-ચાર ત્રાસવાદીઓને ઉડાડી દેવાથી મઝા પડી જવાની હોય, તો એ બહુ સસ્તો સોદો છે અને નેતાઓને એ જ જોઇએ છેઃ બે-ચાર એન્કાઉન્ટર કરીને વ્યાપક (લાર્જર) સમસ્યાને જાજમ તળે ધકેલી દેવી. આ સંબંધે વઘુ લખવાને બદલે ઓગસ્ટમાં મુકેલો મારો લેખ ‘બોમ્બવિસ્ફોટ અને હિંદુ-મુસ્લિમ સંબંધો’ જોવા ભલામણ છે.
- ‘દરેક વાતમાં મોદીને વચ્ચે ન લાવશો’ એ કહેવાનું ઠીક ચલણ થઇ ગયું છે. એક લેખ હું એ વિશે પણ કરવાનો છું - ઘણી વાતોમાં મોદીને શા માટે વચ્ચે લાવવા પડે છે અને મને બિનઅંગત કારણોસર મુખ્ય મંત્રી કેમ ગમતા નથી- એ વિશે. પરંતુ મોદીના પ્રેમી તરીકે કે તેમના ઉલ્લેખોથી કંટાળેલા વ્યક્તિ તરીકે આ બાબતથી ખીજાતા લોકોને મારે એટલું જ કહેવાનું કે જે જે મુદ્દે મોદીની ટીકા થાય છે, તેની મેરિટ વિશે તમારે કંઇ કહેવાનું નથી? સરકારી પ્રચારનાં પૂર સામે, મુખ્ય મુદ્દાને બાજુ પર ધકેલવાના સરકારી પ્રયાસો સામે અને અંજાયેલી પ્રજાના મનમાં વાજબી મુદ્દા ઠસાવવા માટે ‘હેમરીંગ’ કરવું પડે, એ ‘પાછળ પડવું’ કહેવાતું હોય તો ભલે કહેવાતું. જે મુદ્દે ટીકા થઇ હોય તે ખોટો હોય, તેમાં ભૂલ હોય, પ્રમાણભાન ન જળવાયું હોય તો કાન પકડજો. સ્વીકારીશ. પણ ‘હવે મોદીને વચ્ચે ન લાવશો.’ એ સૂચન ફક્ત ‘કંટાળો આવે છે’ કે ‘મોદીપ્રેમી તરીકે અમને ગમતું નથી’ એવાં કારણોસર પાળવાનું અઘરૂં છે.
Tuesday, September 23, 2008
મહાપ્રયોગની ચર્ચામાં વિસરાયેલું પાયાનું એક નામઃ સત્યેન્દ્રનાથ બોઝ
બ્રહ્માંડના પાયારૂપ ગણાતા કાલ્પનિક કણ ‘હિગ્સ બોસોન’ની ખોજ માટેના વૈશ્વિક પ્રયોગ નિમિત્તે પાર્ટીકલ ફિઝિક્સથી પ્રલય સુધીની ઘણી ચર્ચાઓ થઇ. પ્રયોગના ‘ઇન્ડીયન કનેક્શન’ તરીકે તેમાં સામેલ થનારા ભારતીય વૈજ્ઞાનિકોનો ઉલ્લેખ થયો. પણ ‘બોસોન’ નામ જેમની માનભરી સ્મૃતિમાં રખાયું છે તે ભારતીય ગણિતશાસ્ત્રી-ભૌતિકશાસ્ત્રી સત્યેન્દ્રનાથ બોઝ સાવ ભૂલાઇ ગયા
‘વૈજ્ઞાનિક’ શબ્દ કાને પડે, એટલે મનમાં આઇનસ્ટાઇનની છબી ઊભી થઇ જાય. વિખરાયેલા લાંબા વાળ, કપાળે કરચલીઓ, આંખોમાં ઊંડાણ...અને પરદેશી ચહેરો.
ભારતમાં પણ વૈજ્ઞાનિકો થઇ શકે- થયા હશે એવી કલ્પના ભાગ્યે જ કોઇને આવે. ભારતના ગૌરવની યાદીમાં અશોક અને અકબરથી અભિનવ બિન્દ્રા સુધીનાં નામ હોય, પણ સત્યેન્દ્રનાથ બોસ (આપણા ઉચ્ચાર પ્રમાણે, ‘બોઝ’) જેવું નામ તેમાં જોવા ન મળે. બારમું ધોરણ કે સ્નાતક કક્ષા સુધી માફકસરનું ભૌતિકશાસ્ત્ર (ફિઝિક્સ) ભણેલા વિદ્યાર્થીઓ પણ ‘બોઝ’ના નામે ફક્ત જગદીશચંદ્ર બોઝને જ જાણતા હોય, ત્યાં બીજા લોકોની ક્યાં વાત રહી?
પરંતુ સંગીતની દુનિયામાં ‘શંકર’ બોલતાં જ ‘શંકર-જયકિશન’ની જોડી યાદ આવે, એવી રીતે ભૌતિકશાસ્ત્રમાં બોઝનું નામ લેતાં જ ‘બોઝ-આઇનસ્ટાઇન સ્ટેટેસ્ટીક્સ’નો ઉલ્લેખ થાય છે. સ્વાભાવિક રીતે જ સવાલ થાયઃ ૧૮૯૪માં જન્મેલા અને ૧૯૧૫માં- ગાંધીજી ભારત પાછા ફર્યા એ જ વર્ષે-કલકત્તા યુનિવર્સિટીમાંથી ભૌતિકશાસ્ત્ર સાથે એમ.એસસી. થયેલા બોઝે એવાં કયાં તીર માર્યાં હશે કે તેમનું અને આઇનસ્ટાઇનનું નામ એક શ્વાસમાં લેવું પડે?
તીર નં.૧ : અખંડ ભારતના બંગાળની ઢાકા યુનિવર્સિટીમાં ૨૭ વર્ષની ઊંમરે સત્યેન્દ્રનાથ બોઝ ભૌતિકશાસ્ત્રના રીડર તરીકે જોડાયા. ૩૦ વર્ષની ઊંમરે ૧૯૨૩માં તેમણે ક્વોન્ટમ ફિઝિક્સનો પાયો નાખનાર મેક્સ પ્લાન્કના એક સૂત્રને જુદી રીતે તારવતું રીસર્ચ પેપર લખ્યું. એક માહિતી પ્રમાણે બ્રિટિશ સામયિકના એક તંત્રીએ, તો બીજી એક વાત પ્રમાણે યુનિવર્સિટીના સામયિકના તંત્રીમંડળે આ પેપર પ્રગટ કરવાની ના પાડી. હિંમત હાર્યા વિના બોઝે પોતાનું પેપર આઇનસ્ટાઇનને મોકલી આપ્યું. આઇનસ્ટાઇને તેનો જર્મનમાં અનુવાદ કરીને છપાવ્યું. એટલું જ નહીં, એ પેપરની પ્રશંસા કરતાં કહ્યું,‘બોઝીસ મેથડ ઓફ ડેરીવેશન...ઈન માય ઓપિનિયન સીગ્નીફાઇઝ એ ફોરવર્ડ સ્ટેપ’ (બોઝે જે રીતે સમીકરણ તારવ્યું છે તે થીયરીને એક ડગલું આગળ લઇ જાય છે).
૧૯૨૫-૨૬ દરમિયાન બોઝ જર્મનીમાં રહ્યા ત્યારે તેમને આઇનસ્ટાઇન સાથે કામ કરવાની અને મેક્સ પ્લાન્ક, શ્રોડિંજર, પાઉલી જેવા ઘુરંધર ભૌતિકવિજ્ઞાનીઓના મંડળમાં અધિકારપૂર્વકની ભળવાની તક મળી. એક વર્ષ પછી ઢાકા પાછા ફરેલા બોઝ પાસે પીએચ.ડી.ની ડીગ્રી ન હતી, ત્યારે ભૌતિકશાસ્ત્રના ‘ખુદ ગબ્બર’ આઇનસ્ટાઇનના પ્રમાણપત્ર જેવા પત્રના આધારે તેમને યુનિવર્સિટીમાં ભૌતિકવિજ્ઞાનના પ્રોફેસર અને આગળ જતાં વિભાગીય વડા તરીકે નીમવામાં આવ્યા.
તીર નં.૨ : જર્મની જતાં પહેલાં બોઝ ૧૯૨૪માં ફ્રાન્સ ગયા અને પેરિસમાં મેરી ક્યુરીને મળ્યા. રેડિયોએક્ટિવીટી વિશેના સંશોધન બદલ ૧૯૦૩માં ભૌતિકશાસ્ત્રનું નોબેલ પારિતોષિક મેળવી ચૂકેલાં ૫૭ વર્ષનાં મેડમ ક્યુરીએ બોઝના રીસર્ચ પેપરથી પરિચિત હતાં. તેમણે બોઝને કહ્યું,‘‘મારી સાથે કામ કરવું હોય તો ફ્રેન્ચ આવડવું કેટલું જરૂરી છે અને તમારી પહેલાં એક ભારતીય મારી પાસે રહી ગયા હતા. પણ તેમને ફ્રેન્ચ ન આવડતું હોવાથી બહુ મુશ્કેલી પડતી હતી...’ મેડમ ક્યુરીની લાંબી એકોક્તિ પૂરી થઇ એટલે બોઝે ફ્રેન્ચમાં આદરપૂર્વક કહ્યું,‘ઓહ યસ, મેડમ. મને ફ્રેન્ચ બરાબર આવડે છે.’ ૩૦ વર્ષના ભારતીય ભૌતિકશાસ્ત્રીને કડકડાટ ફ્રેન્ચ બોલતો સાંભળીને મેડમ ઘડીભર આશ્ચર્યથી ઠરી ગયાં. થોડો સમય પેરિસમાં હર્યાફર્યા પછી સત્યેન્દ્રનાથ બોઝે મેડમ ક્યુરીની પ્રયોગશાળામાં કામ કર્યું અને પીઝોઇલેક્ટ્રિક ઇફેક્ટ તરીકે ઓળખાતા ક્વાર્ટ્ઝના ગુણધર્મને લગતી કેટલીક અટપટી ગણતરીઓ આસાનીથી કરીને મેડમને આશ્ચર્યચકિત કરી દીધાં.
તીર નં.૩-૪-૫-૬... : ૧૯૨૪ના રીસર્ચ પેપર દ્વારા વિજ્ઞાનજગતમાં ધમાકેદાર પ્રવેશ મેળવનાર બોઝે બીજો ધમાકો છેક ૧૯૫૩-૫૫માં કર્યો. આઇનસ્ટાઇનને જેના સાંધા મેળવવામાં નિષ્ફળતા મળી, તે યુનિફાઇડ ફિલ્ડ થીયરીનો પહેલો હિસ્સો તેમણે ઉકેલી નાખ્યો અને એ વિષય પર કેટલાંક મહત્ત્વપૂર્ણ રીસર્ચ પેપર લખ્યાં. વચ્ચેના સમયગાળામાં તેમણે રસાયણશાસ્ત્ર, ખનીજશાસ્ત્ર, જીવવિજ્ઞાન, ભૂમિવિજ્ઞાન (સોઇલ સાયન્સ), ફિલસૂફી, પુરાતત્ત્વ, કળા, સાહિત્ય અને ભાષા જેવા અનેકવિધ વિષયોમાં સક્રિય રસ લઇને કામ કર્યું. વિજ્ઞાનને માતૃભાષામાં લોકપ્રિય બનાવવાના પ્રયાસરૂપે તેમણે આઝાદીથી પણ પહેલાંના સમયમાં, બંગાળી ભાષામાં ‘વિજ્ઞાનપરિચય’ નામનું વિજ્ઞાનસામયિક શરૂ કર્યું. પ્રવૃત્તિઓનો આટલો મોટો પરીઘ હોવા છતાં, અંગત પ્રસિદ્ધિથી તે દૂર રહ્યા. સરકારના પ્રકાશન વિભાગ તરફથી ભારતીય વૈજ્ઞાનિકો વિશેનું એક પુસ્તક તૈયાર થઇ રહ્યું હતું, ત્યારે તેના લેખક જગજિતસિંઘ સત્યેન્દ્રનાથ બોઝને મળવા ગયા અને તેમનો પ્રોફાઇલ (શબ્દચિત્ર) લખવાની ઇચ્છા વ્યક્ત કરી ત્યારે બોઝે એ કામને ‘સમયનો બગાડ’ ગણાવ્યું હતું. તેમ છતાં, પ્રસિદ્ધિથી દૂર ભાગતા સત્યેન્દ્રનાથ બોઝને મહાન વૈજ્ઞાનિકોની પંગતમાં કાયમી સ્થાન મળીને રહ્યું.
...અને અમરત્વ : આઘુનિક ભૌતિકશાસ્ત્રમાં મૂળભૂત કણોને બે પ્રકારમાં વહેંચવામાં આવ્યા છે. વીસમી સદી સુધી અણુઓના સમુહમાં રહેલા દરેક અણુની વર્તણૂંક મેક્સવેલ અને બોઝમેને તારવેલાં સમીકરણોથી સમજી શકાતી હતી. પરંતુ વીસમી સદીના આરંભે ઇલેક્ટ્રોન અને ફોટોન જેવા કણ વિશે નવો પ્રકાશ પડ્યો. એ કણો મેક્સવેલ-બોઝમેનનાં સમીકરણો પ્રમાણે વર્તતા ન હતા. સત્યેન્દ્રનાથ બોઝે મેક્સવેલ-બોઝમેનની ગણતરીની મર્યાદા શોધી કાઢી અને તેમાં મોટા પાયે ફેરફાર કરીને નવી ગણતરી તૈયાર કરી, જે ઇલેક્ટ્રોન કે ફોટોન જેવા મૂળભૂત કણોને લાગુ પાડી શકાતી હતી. એ કામમાં આઇનસ્ટાઇન તેમના સહભાગી હતા. એટલે વિજ્ઞાનજગતમાં તે ‘બોઝ-આઇનસ્ટાઇન સ્ટેટેસ્ટીક્સ’ તરીકે ઓળખાય છે.
વિજ્ઞાને ત્યાર પછી ઘણી પ્રગતિ કરી છે. કણોની જોરદાર ટક્કર યોજીને તેના ‘ભંગાર’માંથી નાના, વઘુ નાના કણો શોધવાની પાર્ટીકલ ફિઝિક્સની આગેકૂચ ચાલુ રહી છે. પરંતુ લેટેસ્ટ ટેકનોલોજી થકી શોધાયેલા નવા કણો પણ મૂળભૂત રીતે બે પ્રકારમાં વહેંચાય છેઃ ૧) બોઝ-આઇન્સ્ટાઇનની ગણતરીને અનુસરતા ‘બોસોન’ અને ૨) વૈજ્ઞાનિકો ફર્મી-ડિરાકની ગણતરીને અનુસરતા ‘ફર્મીઓન’.
અત્યારે ચાલી રહેલા ‘લાર્જ હેડ્રોન કોલાઇડર’ના પ્રયોગમાં ‘હિગ્સ’ તરીકે ઓળખાતો, અત્યાર સુધી ફક્ત થીયરીમાં અસ્તિત્ત્વ ધરાવતો કણ ખરેખર છે કે નહીં, તે વૈજ્ઞાનિકો જાણવા ઇચ્છે છે. ‘હિગ્સ’ કણ પ્રાથમિક વિભાજન પ્રમાણે ‘બોસોન’ પ્રકારનો હોવાથી તે ‘હિગ્સ બોસોન’ તરીકે પણ ઓળખાય છે- બોઝના મૃત્યુનાં ૩૪ વર્ષ પછી પણ! ભારત ભલે તેમના નામની એકાદ સંસ્થા સ્થાપીને કે એકાદ એવોર્ડ આપીને ભૂલી જાય, પણ વિજ્ઞાનજગત બોઝને ભૂલી શકે તેમ નથી.
શબ્દાર્થપ્રકાશ
લેહમેનની સખાતે જવાની કોશિશો નિષ્ફળ રહી એ દુનિયાભરમાં રોકાણકારો માટે સારા સમાચાર બેલાશક નથી. (17-7-08, દિ.ભા.)
સેન્સેક્સીઃ સેન્સેક્સને લગતો (આ જરા નસીર ઇસમાઇલી જેવો પ્રયોગ લાગે છે, પણ એ છે.)
સોમવારે આપણા શેરબજારે જે સેન્સેક્સી આંચકો અનુભવ્યો... (17-7-08, દિ.ભા.)
વિરોધમારોઃ (બોમ્બમારાની જેમ) એકધારો વિરોધ ઝૂડવો તો
દિલ્હી વિસ્ફોટો બાબતે બેંગલોર બેઠા ભાજપશ્રેષ્ઠીઓએ જે રીતે વિરોધમારો ચલાવ્યો હતો... (18-7-08, દિ.ભા.)
વિરોધહવાઃ વિરોધનું વાતાવરણ
નવી દિલ્હીમાં અડવાણી અને મોદીની જાહેર રેલી મારફતે જે વિરોધહવા જમાવવા ધાર્યું હતું... (18-7-08, દિ.ભા.)
વિસ્ફોટ-રહસ્ય-લીલાઃ બોમ્બવિસ્ફોટનાં કાવતરાંની માહિતી
ગુજરાત પોલીસ (અને એની મારફતે રાજ્ય નેતૃત્વ) આરંભિક સંયમ પછી વિસ્ફોટ-રહસ્ય-લીલાના અખિલ હિંદ ઉકેલ બાબતે ત્રિકાળસંધ્યા પેઠે બોલવા લાગ્યાં છે... (18-7-08, દિ.ભા.)
ત્રિકાળસંધ્યા પેઠેઃ પોપટીયું રટણ, પોપટપાઠ
જુઓ ઉપરનું વાક્ય
મૃદુદંડઃ ગુનેગારને દંડ કરવામાં નબળું, સોફ્ટ
ગાંધીનગર અને નવી દિલ્હી કોઇ એ ધોરણે આતંકવાદ બાબતે મૃદુદંડ રહી શકે નહીં. (18-7-08, દિ.ભા.)
યથાર્હદંડઃ યથાયોગ્ય દંડ કરનાર
ન મૃદુ દંડ, ન તીક્ષ્ણ દંડ, યથાર્હદંડ અને શુચિર્દક્ષ શાસનની વાત આ તો છે. (18-7-08, દિ.ભા.)
શ્રીકારઃ સારી અસર ધરાવતો
જો આસમાની-સુલતાની જુગલબંદી જામે તો વરસાદ ચિક્કાર એટલો જ શ્રીકાર બની રહે (દિ.ભા. ૧૯-૯-૦૮)
સિંહભાગઃ મોટો ભાગ
ચોમાસાનો સિંહભાગ વહી ગયો. (મોટે ભાગે ‘સિંહફાળો’ શબ્દ વધારે પ્રચલિત છે.) (દિ.ભા. ૧૯-૯-૦૮)
મેઘમોસમીઃ ચોમાસાને લગતી
આ બધી મેઘમોસમી અફરાતફરીમાં તલ ને બાજરાનો સોથ વળી ગયો છે. (દિ.ભા. ૧૯-૯-૦૮)
એન્કાઉન્ટરી આઘાપાછીઃ એન્કાઉન્ટરને લગતાં જૂઠાણાં અને વિવાદો
આ ક્ષણે વણઝારાની વીરવાર્તા સહિતની એન્કાઉન્ટરી આઘીપાછીમાં નહીં જતાં... (દિ.ભા.૨૦-૯-૦૮)
વિશેષ ઉલ્લેખઃ
- ‘અભિયાન’ના પત્રકાર મિત્ર લાલજી ચાવડાએ વારંવાર થતા બોમ્બબ્લાસ્ટ પરથી ‘છાશવારે’ની જેમ ‘બ્લાસ્ટવારે’ એવો શબ્દ પ્રયોજ્યો છે.
- આ પોસ્ટના પ્રતિભાવમાં જુગલકિશોરભાઇએ ‘હાથવગું’ની જેમ નવો શબ્દ પ્રયોજ્યો છેઃ ‘બ્લોગવગું.’
‘શબ્દાર્થપ્રકાશ’ના પ્રેમી મિત્રોએ પોતપોતાનાં વર્તુળમાં તેની લિન્ક મોકલી હતી. એ રીતે ઇ-મેઇલથી મળેલા બે પ્રતિભાવ પણ બ્લોગ પર કમેન્ટ તરીકે પોસ્ટ કરેલા છે.
Monday, September 22, 2008
કાશ્મીરનું સ્વપ્ન, ભારતનું દુઃસ્વપ્નઃ આઝાદી
Saturday, September 20, 2008
(ન) જોવા જેવી ફિલ્મઃ એ વેનસડે
એક લીટીની અને સાવ ‘બાલ ઠાકરેઇશ’ કહેવાય એવી સ્ટોરીલાઇન એવી છે કે ત્રાસવાદીઓ સામે સરકાર અને સરકારી તંત્ર નિષ્ફળ જાય તો નાગરિકોએ બોમ્બ બનાવીને ત્રાસવાદીઓને ઉડાડી દેવા. ચતુરસુજાણો આ વાર્તામાંથી અવનવા ગૂઢાર્થો શોધી કાઢશે, પણ સ્ટોરીનો પાયો એટલો નબળો છે કે તેની પર કોઇ પણ પ્રકારની ચર્ચા ટકી શકે નહીં.
ફિલ્મમાં જે રીતે પોલીસ કમિશનર અનુપમ ખેરને ઘાંટાઘાંટ કરતા, ફિલ્મી પ્રતિભાવો દાખવતા અને મેલોડ્રામેટિક બતાવ્યા છે, તે જોતાં કેટલાક ઠેકાણે ફિલ્મ પેરડી જેવી લાગે છે, તો ઘણી વાર ફારસ જેવી. ફિલ્મના કહેવાતા એન્ટીક્લાઇમેક્સની ચબરાકી વિશે કંઇ લખવું નથી. કારણ કે એ સાવ કૃતક અને વઘુમાં વઘુ, મનોરંજક છે. તકલીફ એ છે કે ફિલ્મનો આશય મનોરંજનનો નહીં, પણ એથી વિશેષ છે. તેને ત્રાસવાદ વિશેની એક સેન્સીબલ ફિલ્મ તરીકે ગણાવવામાં આવે, ત્યારે એ ફિલ્મ કરતાં એવું ગણાવનારા વિશે ઘણા સવાલ ઊભા થઇ શકે છે. ફિલ્મમાં ૧૯૯૩ કે ૨૦૦૨ જેવી સત્ય ઘટનાઓના ચુનંદા ઉલ્લેખ આવે છે, પણ ફિલ્મનું પોત સત્યઘટનાઓનો ભાર ઝીલી શકે એવું નથી. એ સંજોગોમાં આ ઘટનાઓનો ઉલ્લેખ લોકોનો મુસ્લિમો પ્રત્યેનો પૂર્વગ્રહ વધારવા સિવાય બીજું કંઇ કામ કરતો નથી.
ખેરે ગુજરાતના મુખ્ય મંત્રીને આ ફિલ્મ બતાવી હતી. ત્યાર પછી - કદાચ આ ફિલ્મ જોવાની સહનશીલતા દાખવવા બદલ- તેમનાં ભરપેટ વખાણ પણ કર્યાં. તેમની જાડી ગણતરી એટલી જ હતી કે વણઝારાના ગોડફાધર એવા મોદીને ‘ખૂનકા બદલા ખૂન’નો કેન્દ્રીય ઘ્વનિ ધરાવતી આ ફિલ્મ ગમશે જ. તેમની ગણતરી સાચી પણ હતી. ત્રાસવાદને નાથવામાં સમાજ અને ગવર્નન્સની નિષ્ફળતા વિશે ભાગ્યે જ વાત કરતા આ ચતુરો ‘વેનસડે’ જેવી ફિલ્મો દ્વારા લોકલાગણીને અવળી દિશામાં દોરવાની કુસેવા કરે છે. નસીરૂદ્દીન શાહના ચાહકોએ આ ફિલ્મ ખાસ ન જોવી. કેમ કે, નસીરૂદ્દીનની પ્રતિભાનો તેમાં સાવ બગાડ થયો છે.
સાથે આવેલાં એક મિત્રએ અડધી-પોણી ફિલ્મે વોકઆઉટની તત્પરતા બતાવી હતી. બહાર નીકળીને કીટલી પર ચા પીવામાં વધારે મઝા આવશે એવું તેમને લાગ્યું. છતાં અમે ફિલ્મ પૂરી કરી. બહાર નીકળ્યા પછી કીટલી પર ચા પીધી ત્યારે લાગ્યું કે તેમની વાત સાચી હતી.
આ ‘વેનસડે’માં કોઇ ‘ફ્રાઇડે’ (શક્કરવાર) નથી.
Friday, September 19, 2008
ડો. રતન માર્શલ, ૯૮: ‘પ્રેમ કરવાની મઝા તો ચોમાસામાં’
પારસી તિથી પ્રમાણે આજે માર્શલસાહેબની ૯૮મી વર્ષગાંઠ છે. (અંગ્રેજી તારીખ પ્રમાણે, ૧૪-૧૦-૧૯૧૧) પુત્ર રૂસ્તમ માર્શલ અને તેમના પરિવાર સાથે અમદાવાદના ડ્રાઇવ ઇન વિસ્તારમાં રહેતા માર્શલસાહેબને વર્ષગાંઠની પૂર્વસંઘ્યાએ એક અનોખી ભેટ મળી. એ ભેટ એટલે તેમની વાર્તાઓનું પુસ્તકઃ ‘પારસી સંસારી પ્રેમકથાઓ’ જેની પહેલી વાર્તાનું શીર્ષક છેઃ ‘પ્રેમ કરવાની મઝા તો ચોમાસામાં’.
જોવા જેવી ફિલ્મઃ ખુદા કે લિયે
‘ખુદા કે લિયે’ પાકિસ્તાનમાં બની, રિલીઝ થઇ અને ચાલી એ નવાઇની વાત છે. કેમ કે, ફિલ્મમાં તેના શીર્ષક પ્રમાણે ઇસ્લામના નામે ત્રાસવાદ ફેલાવવાની પ્રક્રિયાનું વિગતે નિરૂપણ કરવામાં આવ્યું છે. પાકિસ્તાનમાં બનતી ફિલ્મમાં પઠાણી ઉર્દુ બોલતા કોઇ કટ્ટર મુલ્લાને વિલન તરીકે ચીતરવામાં આવે, એ અનોખી વાત નથી? એ મુલ્લાની એન્ટી-થીસીસ જેવા, ધાર્મિક એટલે જ ઉદારમતવાદી મૌલવી તરીકે નસીરુદ્દીન શાહ બિલકુલ છવાઇ જાય છે. ઇસ્લામી દેશ પાકિસ્તાનમાં સૌથી વધુ આદરપાત્ર ગણાતા બે માણસો – ઝીણા અને ઇકબાલ- દાઢી રાખતા ન હતા કે શેરવાની પહેરતા ન હતા, એવો ફિલ્મમાં સંવાદ આવે ત્યારે લાગે કે લેસન બરાબર થયું છે. એવી જ રીતે, નસીરુદ્દીન શાહ ધાર્મિક આધારો ટાંકીને ‘ઇસ્લામમાં સંગીતની મનાઇ છે’ એ પ્રકારની ગેરમાન્યતાઓનું ખંડન કરે ત્યારે કે ‘દીન (ધર્મ)મેં દાઢી હૈ, દાઢીમેં દીન નહીં’ એવો ડાયલોગ ફટકારે ત્યારે અમુક ડેસીબલની એક સીટી વગાડવાની ઇચ્છા થઇ આવે છે.
પાકિસ્તાન, અફઘાનિસ્તાન અને અમેરિકા- ત્રણ જગ્યાએ ચાલતી આ ફિલ્મમાં બમ્બૈયા મસાલો અને અત્યારની ફિલ્મો જેવી સરસ સિનેમેટોગ્રાફી હોવા છતાં અને ઘણા ઠેકાણેથી ફિલ્મ હજુ ટૂંકી થઇ શકી હોત, એવું લાગવા છતાં, જે સંવેદનશીલ વિષયને સ્પર્શવાની હિંમત અને ન્યાય આપવાનો સફળ પ્રયાસ થયો છે, તેમાં સામેલ સૌને સલામ.
Tuesday, September 16, 2008
શબ્દાર્થપ્રકાશઃ નવા ગુજરાતી શબ્દોની લીલા
ભાષાના મામલે ગુજરાતી અખબારોના માથે યોગ્ય રીતે જ માછલાં ધોતી વખતે, તેમાં ક્યાંક થઇ રહેલા મજબૂત કામની નોંધ લેવાય છે? જવાબ છેઃ ના. ખરેખર એવું હોત તો પાંચેક વર્ષથી ‘દિવ્ય ભાસ્કર’ના તંત્રી લેખોમાં, ઘણા સમય પહેલાં ‘જનસત્તા’માં અને ઘણા સમયથી પાક્ષિક ‘નિરીક્ષક’માં પ્રકાશ ન. શાહના ‘ભાષાકર્મ’ વિશે અવશ્ય કામ થયું હોત.
થોડું ‘પ્રકાશ ન.શાહ’ના સત્તાવાર નામે ઓળખાતા પ્રકાશભાઇ વિશે. જાહેર જીવનમાં તે કટોકટીકાળે જેલવાસ વેઠનાર, સર્વોદયવાદી, સર્વધર્મસમભાવમાં માનનારા, કોંગ્રેસ હોય કે ભાજપ પણ ‘એસ્ટાબ્લીશમેન્ટ’ સામે ખોંખારીને વિરોધ કરનાર- આ તેમનો ટૂંકામાં ટૂંકો પરિચય છે. એમાં તેમની વિશિષ્ટ લેખનશૈલી અને તેમની સેન્સ ઓફ હ્યુમરને પણ ઉમેરવી પડે.
પ્રકાશભાઇની લેખનશૈલી રમૂજમાં કહેવાય છે કે તેમના ગુજરાતીનો ગુજરાતીમાં અનુવાદ કરવો પડે. હું પણ તેમના ગુજરાતીનો ટીકાકાર હતો. તેમનું ગુજરાતી વિવેચકો જેવું અઘરૂં નથી, પણ વળ-પેચવાળું છે. તેમની વાક્યબાંધણી (સેન્ટન્સ-કન્સ્ટ્રક્શન) પર અંગ્રેજીની પણ છાંટ લાગે. (ગાંધીજીના ગુજરાતીમાં પણ એવી અસર જોવા મળતી હતી.) ટૂંકમાં, પ્રકાશભાઇને વાંચવામાં મગજને કસરત પડે. પરંતુ ધીરજપૂર્વક એ કસરત કરવામાં આવે, તો અંતે બહુ મઝા પડે. એ રીતે હું તેમની શૈલીના ટીકાકાર અને અ-ચાહકમાંથી ચાહક બન્યો છું. પણ અહીં તેમની લેખનશૈલીને બદલે, તેના હિસ્સા જેવી નવા શબ્દો નીપજાવવાની ખાસિયત પર ઘ્યાન કેન્દ્રીત કરવાનો ઇરાદો છે.
ઝવેરચંદ મેઘાણી, સ્વામી આનંદ જેવા જૂની પેઢીના કે રજનીકુમાર પંડ્યા જેવા તેમના પછીના પેઢીના સાહિત્યકારો નવા શબ્દો નીપજાવવામાં માહેર ગણાય છે. પરંતુ એ લોકોને મુખ્યત્વે સાહિત્યિક લખવાનું હોય છે અને રાત્રે સાત કે આઠ વાગ્યા પહેલાં ‘મેટર’ આપી દેવાનું દબાણ હોતું નથી.
પ્રકાશભાઇની ખૂબી એ છે કે રોજિંદા સમાચારો જેવા શુષ્ક અને બોરિંગ વિષયો પર, રોજેરોજ, ઝડપથી અને ડેડલાઇન પાળીને લખવાનું હોવા છતાં, એ ભાષા સાથે રમી શકે છે, ભાષાને રમાડી શકે છે અને પોતાને જે કહેવાનું છે તેની સચોટ અભિવ્યક્તિ માટે નવા શબ્દો સહજ નીપજાવી લે છે.
‘શબ્દાર્થપ્રકાશ’ નામના આ વિભાગમાં આવા ‘પ્રકાશભાઇ-સ્પેશ્યલ’ શબ્દો અને શબ્દપ્રયોગોની યાદી, તેના અર્થ સહિત આપવાનો આશય છે. આ વિચાર અસલમાં મિત્ર પ્રણવ અઘ્યારૂનો હતો. ‘દિવ્ય ભાસ્કર’માં પ્રકાશભાઇના સહાયક તરીકે કામ કરતા મિત્ર દિવ્યેશ વ્યાસે તેને વધાવી લીધો. આ બન્ને જણને માલુમ થાય કે એમ સળગતાં લાકડાં બીજાના હાથમાં પકડાવીને છટકી શકાશે નહીં. હવે તેમણે પણ આ વિભાગમાં નિયમિત રીતે પ્રદાન કરવું પડશે. એ સિવાય ચંદુભાઇ મહેરિયા, અશ્વિનભાઇ ચૌહાણ જેવા બીજા ઘણા મિત્રોને પણ વિનંતી છે કે સ્ટાઇલના નામે ફાલતુગીરી વધી પડી છે ત્યારે ગુજરાતી ભાષાની અવનવી છટાઓ અને રંગના ચટકા માણવા માટે આ વિભાગમાં નવા શબ્દો અને તેનો ઉપયોગ કેવી રીતે થયો છે તે ઉદાહરણ સહિત મોકલી આપે.
માત્ર પ્રકાશભાઇએ જ નીપજાવેલા નવા શબ્દો હોય તે જરૂરી નથી. મોટો હિસ્સો તેમનો રહેશે, પણ આખરે તો મામલો ગુજરાતી ભાષાને - બૌદ્ધિકતા, તાર્કિકતા, સભ્યતા અને ગરીમાના માપમાં રહીને, અછકલા થયા વિના - લાડ લડાવવાનો છે. આ પોસ્ટ સાથે આજના ‘દિવ્ય ભાસ્કર’ના તંત્રલેખમાં આવેલા બે-ત્રણ શબ્દોથી શરૂઆત કરીએ છીએ. અઠવાડિયે એક કે બે વાર ‘શબ્દાર્થપ્રકાશ’માં નવી એન્ટ્રી ઉમેરવામાં આવશે. પ્રકાશભાઇના નવા લેખો ઉપરાંત જૂનાં ‘નિરીક્ષક’માંથી પણ શબ્દો આપી શકાશે.
વીસારો ન વેઠવો : વિરહ ન વેઠવો, છોડવું નહીં તે
સંસદ પરના હુમલા સહિતના સંખ્યાબંધ બનાવો છતાં તત્કાલીન ગૃહમંત્રી અડવાણીએ હોદ્દાનો વીસારો ન વેઠ્યો (૧૫-૯-૦૮, દિ.ભા.)
ખાલી ખખડવું: અર્થ વગરનું, પોકળ લાગવું
ભાજપ પ્રવક્તા રવિશંકર પ્રસાદની પાટિલના રાજીનામાની માગણી...ખાલી ખખડતી હોય ત્યારે એને માનો કે ગંભીરતાથી નયે લઇએ (૧૫-૯-૦૮, દિ.ભા.)
ફિલગુડાઇ: ‘ફીલગુડ ફેક્ટર’નું વાતાવરણ, આભાસી ગુલાબી ચિત્ર
પરમાણુ બજારના ઉઘાડે જગવેલ ફિલગુડાઇ આતંકી ઉપાડા થકી હવાઇ જઇ શકે છે (૧૫-૯-૦૮, દિ.ભા.)
ઝાંઝપખવાજનો અવસર: (ભજનમાં વાગતાં ઝાંઝ અને પખવાજ જેવાં વાદ્યો પરથી) પોતાનું ગાણું ગાવાનો કોઇ મુદ્દો મળી જવો
ચોવીસ કલાકના ચેનલિયાને પણ ઝાંઝપખવાજનો જે અવસર મળ્યો તે ખરો. (૧૫-૯-૦૮, દિ.ભા.)
Saturday, September 13, 2008
ગુજરાતી બિઝનેસ સ્ટાન્ડર્ડઃ વસંતમાં પાનખર
Friday, September 12, 2008
પાઠ્યપુસ્તકો સાથે પરીક્ષા: વિરોધાભાસી સંદેશ
Wednesday, September 10, 2008
મેરે પાસ સરોગેટ મા હૈ
‘કોઈ સ્ત્રી ફક્ત નાણાં ખાતર સગર્ભા બનીને જીવનું જોખમ ખેડે, એ નૈતિક રીતે કેટલું યોગ્ય કહેવાય?’ એવો સવાલ સરોગેટ માતૃત્વના સંદર્ભમાં હંમેશાં પુછાય છે. તેનો સો ટકા સંતોષકારક જવાબ હોઈ શકે નહીં, પણ એ સવાલના જવાબમાં પુછાતો પ્રશ્ન છેઃ ‘સંતાન વિના ટળવળતા દંપતીના જીવનમાં કોઈ સ્ત્રી સંતાનનું સુખ આપી શકે, એ નાનીસૂની વાત છે?’
‘કૂખ ભાડે આપવી’ આ શબ્દપ્રયોગ બહુ કુખ્યાત છે. અંગ્રેજી ‘રેન્ટ એ વુમ્બ’નો એ ગુજરાતી અનુવાદ સાંભળીને મનમાં એવા અડ્ડા ટાઇપ ક્લિનિકનું ચિત્ર ઊપસે છે, જ્યાં ગરીબદુખિયારી સ્ત્રીઓને ગોંધી રાખવામાં આવી હોય, કોઈ ખોલી કે દુકાનની જેમ તેમનું ગર્ભાશય ભાડે રાખવામાં આવ્યું હોય, તેમાં ઊછરતા ગર્ભ સાટે માતાપિતા પાસેથી ખંખેરીને રૂપિયા ખંખેરવાના હોય. આખી કામગીરી બંધબારણે, અંધારિયા ખૂણે ધમધમતી હોય. છતાં થોડા લોકો સિવાય બીજા કોઇને શું ચાલી રહ્યું છે તેની હવા પણ ન લાગે.
સનસનાટીના પ્રેમીઓને સખેદ જણાવવાનું કે સરોગેટ માતૃત્વ વિશે તેમની કલ્પના ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણેની હોય, તો તેમાં સુધારો કરવાનો સમય પાકી ગયો છે. અત્યાર સુધી ફક્ત વિદેશમાં કે મુંબઈ જેવાં મહાનગરમાં અપવાદ રૂપે જોવા મળતી સરોગેટ માતૃત્વની પ્રથા હવે આણંદ જેવા બી ગ્રેડના શહેરમાં બાઇજ્જત સ્થાપિત થઈ ચૂકી છે. તેની પાછળનું મુખ્ય બળ છે ડૉ. નૈના પટેલ.ડૉ. પટેલના સૌમ્ય ચહેરા પર ‘કૂખ ભાડે આપવી’ એ શબ્દના ઉલ્લેખ માત્રથી ત્રાસની રેખાઓ ઊપસી આવે છે. ‘અમારે ત્યાં થતી સરોગેટ માતૃત્વની પ્રક્રિયા અને તેનાં પરિણામો વિશે જાણ્યા પછી તેના માટે કોઈ આવો શબ્દ વાપરી શકે નહીં.’ ડૉ. પટેલ કહે છે, ‘હું એને ગર્ભદાન કહું છં. કોઈ રક્તદાન કરે છે, તેમ સરોગેટ માતા પોતાના ગર્ભાશયમાં પરાયો ગર્ભ ઉછેરવા દઇને ગર્ભદાન કરે છે.’
‘ગર્ભદાન’માં રૂપિયાનું તત્ત્વ અલબત્ત મહત્ત્વનું છે. ડૉ. નૈના પટેલ માને છે કે આખી કામગીરી વ્યાપારી સોદાને બદલે પરસ્પર લાગણીસભર આપલેના ધોરણે પાર પાડવામાં આવે ત્યારે તેનાં પરિણામ સૌ માટે સુખદ આવે છે. ડૉ. પટેલની માન્યતામાં ઠાલો આદર્શવાદ કે આશાવાદ નથી. તેમના લાગણીસભર અભિગમની અને ‘મારે કશું છપાવવાનું નથી’ એવી ખુલ્લાશની પ્રતીતિ વાતચીત દરમિયાન સતત થતી રહે છે.ડૉ. પટેલ અને તેમના સાથીદારોની સારસંભાળ હેઠળ અત્યારે એકસાથે ૩૮ સરોગેટ માતાઓ ગર્ભ ઉછેરી રહી છે. વિશ્વમાં બીજે ક્યાંય એક છત્ર નીચે આટલી મોટી સંખ્યામાં સરોગેટ માતાઓ સગર્ભા બની હોય એવું સાંભળ્યું નથી. આ રાષ્ટ્રીય વિક્રમ ઉપરાંત વિશ્વવિક્રમ હોય એવી પૂરી શક્યતા છે. તેમના સંપર્કમાં રહેલું ૩૮ સરોગેટ માતાઓનું વૃંદ જેમના ગર્ભ ઊછેરી રહ્યું છે, એવાં દંપતીઓમાં બિનનિવાસી ગુજરાતીઓભારતીયો (એનઆરજીએનઆરઆઈ) ઉપરાંત જર્મન, તાઇવાન, વેસ્ટ ઇન્ડિયન અમેરિકન, આફ્રિકન અમેરિકન જેવા વિદેશીઓ છે છતાં ડૉ. નૈના પટેલનાં વાણીવર્તનમાં ક્યાંય વિક્રમ નોંધાવી દેવાનો અજંપો જણાતો નથી.
એવું તે શું છે સરોગેટ માતૃત્વની પ્રથામાં અને ડૉ. નૈના પટેલના ‘આકાંક્ષા આઇવીએફ સેન્ટર’માં કે બ્રિટનઅમેરિકા, જર્મનીતાઇવાન અને મુંબઈદિલ્હીને બદલે નિઃસંતાન દંપતી ‘મિલ્ક સિટી’ આણંદ સુધી લાંબાં થાય છે?
બ્રિટનમાં લગ્નનાં પ્રમાણપત્રો આપતા ધર્મગુરુ (બિશપ)ના સહાયક માટે ‘સરોગેટ’ શબ્દ વપરાતો. અમેરિકામાં વારસાઈને લગતી બાબતોના ન્યાયાધીશ ‘સરોગેટ’ તરીકે ઓળખાય છે, પણ ‘સરોગેટ’નો સાદો અર્થ છે ‘અવેજીમાં રહેલું’. એ અર્થ પ્રમાણે, ‘સરોગેટ મધર’ એટલે માતા પોતે સગર્ભા ન થઈ શકે, ત્યારે તેની અવેજીમાં ગર્ભ ધારણ કરતી સ્ત્રી.
પ્રાચીન કાળમાં ‘સરોગેટ મધર’નો રિવાજ હતો, પણ એ વખતે સરોગેટ માતાને સગર્ભા બનાવવા પૂરતો તેની સાથે શરીરસંબંધ બાંધવાનું જરૂરી હતું. ઘણા કિસ્સામાં પત્નીની બહેન સરોગેટ માતા બનતી હતી, પરંતુ વિજ્ઞાનની પ્રગતિ પછી હવેની સરોગેટ માતાને બીજા પુરુષ સાથે સંબંધ બાંધવાની સ્થિતિમાં મુકાવું પડતું નથી. ગર્ભ ધારણ કરી ન શકે એવી ઘણી સ્ત્રીઓ બીજ પેદા કરી શકે છે. એ બીજ સાથે સ્ત્રીના પતિના પુરુષબીજનું પ્રયોગશાળામાં ફલન કરવામાં આવે છે અને આ રીતે તૈયાર થયેલા ગર્ભને સરોગેટ માતાના ગર્ભાશયમાં સ્થાપિત કરવામાં આવે એટલે પુરુષના સંપર્ક વિના તે સગર્ભા બને છે.
સ્ત્રીબીજ પેદા કરવા સક્ષમ, પણ ગર્ભ ધારણ કરવામાં તકલીફ ધરાવતી સ્ત્રીઓ માટે પહેલાં સંતાન દત્તક લેવા સિવાય કોઈ વિકલ્પ ન હતો. સરોગેટ માતૃત્વના સફળ પ્રયોગો પછી તેમના માટે પોતાનું સંતાન મેળવવાની તક ઊભી થઈ. બદલામાં, સરોગેટ માતાઓ તગડી ફી વસૂલ કરે અને ક્યારેક પોતાના પેટે જન્મેલા બાળકનો કબજો આપવામાં આનાકાની કરે, તે સરોગેટ માતૃત્વનું બીજં પાસું છે.સ્ટેપ બાય સ્ટેપ સંતાનપ્રાપ્તિ
સરોગેટ માતૃત્વના ક્ષેત્રે આણંદમાં રહીને આંતરરાષ્ટ્રીય ખ્યાતિ પ્રાપ્ત કરનારાં ડૉ. નૈના પટેલ કેવી રીતે નિઃસંતાન દંપતીને સંતાનપ્રાપ્તિ સુધી પહોંચાડે છે, તેની ક્રમિક ઝલકઃ
- બાળક ઇચ્છતાં નિઃસંતાન દંપતીના મેડિકલ ટેસ્ટ કરવામાં આવે છે. સ્ત્રી ગર્ભ ધારણ કરી શકે એવી જરા સરખી પણ શક્યતા હોય તો એ વિકલ્પ પર પહેલું ધ્યાન અપાય છે. સ્ત્રી ગર્ભ ધારણ નહીં કરી શકે એવી ખાતરી થાય તો દંપતીના સ્ત્રીબીજ અને પુરુષ બીજનો લેબોરેટરીમાં મેળાપ કરાવવાનો નિર્ણય લેવાય છે. એ માટે બંને જણના એચ.આઇ.વી. સહિતના બીજા ટેસ્ટ કરવામાં આવે છે. શારીરિક રીતે સક્ષમ હોવા છતાં પોતાની કારકિર્દીની ચિંતાને કારણે સરોગેટ માતાની સેવા ઇચ્છતી ટૂંકમાં, સંતાનનું ‘આઉટસોર્સંિગ’ કરાવવા ઇચ્છતી સ્ત્રીઓને ડૉ. નૈના પટેલ મદદરૂપ થતાં નથી.
- દંપતીની તૈયારી પછી સરોગેટ માતા શોધવાની રહે છે. સગાંસ્નેહીમાંથી કોઈ સરોગેટ માતા બનવા તૈયાર હોય તો એ શક્યતા પહેલાં તપાસાય છે. ડૉ. પટેલને આંતરરાષ્ટ્રીય ખ્યાતિ અપાવનાર પહેલા કિસ્સામાં, પુત્રીનાં માતા પોતે સરોગેટ મધર બન્યાં હતાં અને તેમણે જોડિયાં દૌહિત્રોને જન્મ આપ્યો હતો, પરંતુ મોટા ભાગના કિસ્સામાં સગાંસ્નેહીઓમાંથી કોઈ સરોગેટ માતા બનવા તૈયાર થતું નથી.
ડૉ. પટેલ પાસે ધીમે ધીમે સરોગેટ માતા બનવા ઇચ્છતી સ્ત્રીઓની યાદી તૈયાર થઈ છે, જેમાં કોઈ પણ જાતની ભરતીઝુંબેશ વિના, એકબીજાના મોઢેથી વાતો સાંભળીને નવાં નામ ઉમેરાતાં રહે છે. એ યાદીમાંથી એક નામ દંપતીને સૂચવાય છે. મોટા ભાગનાં દંપતી સરોગેટ માતાની તંદુરસ્તી અને સ્વચ્છતા સિવાય બીજી કોઈ બાબતની ચિંતા કરતાં નથી. અમુક જ મોટે ભાગે ઉત્તરભારતનાં દંપતી એવાં હોય છે, જે ક્યારેક સરોગેટ માતાની જ્ઞાતિની મગજમારીમાં પડે છે. - બાળકની જાતિની તપાસ પ્રતિબંધિત હોવા છતાં, દંપતીઓ ‘બાબો છે કે બેબી?’ એ જાણવા માટે પ્રયાસ કરી જએ છે. પરદેશથી આવતા પહેલાં દંપતી ફોન કરીને ચબરાકીથી ડૉ. પટેલને પૂછે છે, ‘અમારે શોપિંગ કરીને આવવું છે, તો કપડાં બાબાનાં લાવીએ કે બેબીનાં?’ ડૉ. પટેલ એમને કહે છે, ‘યલો કલરનાં લાવજો. બંને માટે ચાલશે.’
- સરોગેટ માતાના અને તેમના પતિના પણ આવશ્યક મેડિકલ ટેસ્ટ થાય છે. તેમાં કોઈ તકલીફ ન જણાય તો સરોગેટ માતા બનવા માગતી સ્ત્રી અને બાળક ઇચ્છતા દંપતીનો મેળાપ કરાવવામાં આવે છે. બંને વચ્ચે એકથી વધારે મીટિંગ થાય છે. સરોગેટ માતા બનવા ઇચ્છતી સ્ત્રીનું કાઉન્સેલિંગ પણ શરૂ થાય છે ત્યાર પછી કાનૂની કરાર થાય છે.
- નક્કી થયેલા દિવસે સરોગેટ માતા બનવા તૈયાર સ્ત્રીને બોલાવીને લેબોરેટરીમાં તૈયાર થયેલો ગર્ભ તેના ગર્ભાશયમાં આરોપી દેવામાં આવે છે અને ત્યારથી સરોગેટ માતા તરીકેની તેની ભૂમિકા શરૂ થાય છે.
- થોડા મહિના પછી સરોગેટ માતા કોઈ કારણસર પોતાના આડોશપાડોશથી કે સામાજિક વાતાવરણથી અલગ રહેવા ઇચ્છે તો એ માટેની સગવડ પણ રાખવામાં આવી છે. ડૉ. નૈના પટેલે થોડા વખત પહેલાં વલ્લભવિદ્યાનગરમાં એક ફ્લેટ લીધો છે, જ્યાં ચારપાંચ સરોગેટ માતાઓને રહેવાજમવાની સુવિધાઓ પૂરી પાડવામાં આવે છે. હવે સરોગેટ માતા સગર્ભા થાય એટલે તેને એક સેલફોન પણ આપી દેવામાં આવે છે, જેથી દંપતી ઇચ્છે ત્યારે પોતાના બાળક અને તેની સરોગેટ માતાના ખબરઅંતર પૂછી શકે.
- કરાર મુજબ રૂપિયા ચૂકવવા ઉપરાંત દંપતી પોતાની રીતે પણ સરોગેટ માતાની કાળજી અને સારસંભાળ રાખે છે. પ્રસૂતિ વખતે મોટે ભાગે દંપતી હાજર હોય છે. સામાન્ય રીતે સ્ત્રી ઓપરેશન થિયેટરમાં હોય અને પુરુષ બહાર બેચેનીથી આંટા મારતો હોય એવાં દ્રશ્યો જોવા મળે, પણ સરોગેટ માતાની પ્રસૂતિ હોય ત્યારે પતિપત્ની બંને બહાર બેચેનીથી આંટા મારતાં હોય એવું બની શકે છે.
જન્મેલા બાળકને વહેલામાં વહેલી તકે તેનાં મૂળ માતાપિતાને સોંપી દેવામાં આવે છે. નાણાંના છેલ્લા હિસાબની ચુકવણી એ વખતે થાય છે. - આખી વિધિનો નાણાકીય હિસ્સો અગત્યનો અને ગેરરીતિનો સૌથી વધુ શક્યતા ધરાવતો હોય છે. પણ ડૉ. નૈના પટેલ કરારનામા અને રૂપિયાની ચુકવણી સહિત આખા કેસની ફાઇલો જોવા માટે ધરી દે છે. તેમના જણાવ્યા પ્રમાણે, સરોગેટ પદ્ધતિથી બાળક મેળવવા માટે બધું મળીને અંદાજે રૂ. ચારથી પાંચ લાખ જેટલો ખર્ચ થાય છે.
- દંપતી ભારતીય હોય તો સરોગેટ માતાને સરેરાશ દોઢબે લાખ રૂપિયા મળે છે. દરેક કેસમાં એ રકમ બદલાઈ શકે છે. પરદેશનાં યુગલો સાડા ત્રણથી ચાર લાખ રૂપિયા સુધી આપે છે. તેમની એવી અપેક્ષા રહે છે કે સરોગેટ માતા પ્રૌઢને બદલે યુવાન હોય. સરોગેટ માતાને કેટલી રકમ મળવી જોઇએ તે ડૉક્ટરની હાજરીમાં બંને પક્ષો દંપતી અને સરોગેટ માતામળીને નક્કી કરે છે. ત્યાર પછી પણ ઘણાં દંપતી સરોગેટ માતાને એક યા બીજી રીતે મદદરૂપ થાય છે.
ડૉ. નૈના પટેલલગ્ન પહેલાં નૈના તન્નાજામનગરના તન્ના પરિવારનું નવમું સંતાન હતાં. જામનગરરાજકોટમાં એમ.બી.બી.એસ. અને એમ.ડી. (ગાયનેક) થયા પછી ત્રણ વર્ષ તે કરમસદની પ્રમુખસ્વામી મેડિકલ કોલેજમાં રહ્યાં. ઓર્થોપેડિક શાખાના ડૉ. હિતેશ પટેલ સાથે લગ્ન પછી ૧૯૯૧માં તેમણે ગાયનેકોલોજિસ્ટ તરીકે પ્રેક્ટિસ શરૂ કરી. એકાદ દાયકા સુધી તેમણે ફર્ટિલિટીના ક્ષેત્રમાં ઠીક ઠીક કામ કર્યું, પરંતુ ડિસેમ્બર, ૨૦૦૨માં આવેલા એક કેસથી તેમની કામગીરીની દિશામાં ક્રાંતિકારી પરિવર્તન આવ્યું.
ભંગાણના આરે આવી ઊભેલા નિઃસંતાન એનઆરઆઈ દંપતીનું લગ્નજીવન બચાવવાનો બીજો કોઈ આરો ન દેખાતાં તેમણે સરોગેટ માતૃત્વનો રસ્તો અપનાવવાનું સૂચવ્યું. એ વખતે દંપતીનાં માતાપિતાએ સરોગેટ માતા મેળવવા માટે ગુજરાતમાં અને ગુજરાત બહાર ઘણા પ્રયાસ કર્યા, પણ કોઈ તૈયાર થયું નહીં. છેવટે ડૉ. પટેલે દંપતીમાંથી પત્નીનાં ૪૪ વર્ષનાં મમ્મીને સરોગેટ માતા બનવાનું સૂચન કર્યું અને સમજાવ્યાં. બ્રિટનના આ દંપતીની સંતાન માટેની ઝંખના અને નાનીના પેટે જન્મેલાં દૌહિત્રોની સત્યકથા પરથી બી.બી.સી.એ કોઈ સિરિયલને ટક્કર મારે એવી ડોક્યુમેન્ટરી બનાવી છે. આ કિસ્સાને કારણે દેશવિદેશનાં અનેક પ્રસાર માધ્યમોમાં ડૉ. નૈના પટેલ છવાઈ ગયાં પણ તેમના પગ બિલકુલ જમીન પર રહ્યાં છે.
એ કહે છે, ‘મારી પર ફ્રેન્ચાઇઝી માટે ફોન આવે છે. કોઈ પૂછે છે, તમે સેટેલાઇટ સેન્ટર ખોલો?’ દર વખતે હું એક જ જવાબ આપું છં, ‘ધીસ ઇઝ નોટ બિઝનેસ. વ્યક્તિગત દેખરેખ સૌથી મહત્ત્વની છે. અત્યારે મારે બિઝનેસ તરીકે કામ કરવું હોય તો હું આરામથી કરી શકું છં. હું રૂપિયા લઇને છૂટી અને મારા હાથ નીચેના બે માણસો બધું કામ કરે. ઘણી જગ્યાએ એવું થાય પણ છે.’બે બાળકનાં માતા તરીકે ડૉ. નૈના પટેલ કહે છે, ‘મારે બાળક ન હોય તો હું સરોગેટ માતા દ્વારા બાળક મેળવવાને બદલે બાળક દત્તક લેવાનું વધુ પસંદ કરંુ’ આવું કહેતી વખતે તેમના ચહેરા પર સાંભળનારને આંચકો આપવાનો ભાવ જરાય દેખાતો નથી. એ માને છે કે ‘ઘણી વાર પતિ બાળક દત્તક લેવા માટે તૈયાર હોતા નથી. તેમને પોતાનું બાળક જોઇએ છે. એ વખતે સરોગેટ માતાનો વિકલ્પ જ બાકી રહે છે.’ જોકે, ડૉ. પટેલને સરોગેટ માતા બનવામાં વાંધો નથી. એ કહે છે, ‘મારી પ્રસૂતિ સાવ નોર્મલ અને અને સરળ હતી એટલે કોઈ એવું જેન્યુઇન ડેસ્પરેટ કપલ હોય તો (સરોગેટ માતા બનવા અંગે) હું ચોક્કસ વિચારંુ.
અત્યાર સુધી સરોગેટ માતૃત્વ થકી ત્રીસેક બાળકોના જન્મ માટે નિમિત્ત બનેલાં અને બીજાં ૩૮ ગર્ભસ્થ બાળકોની દેખરેખ રાખતાં ડૉ. નૈના પટેલ સરોગેટ પ્રથાની મર્યાદાથી પૂરેપૂરાં વાકેફ છે. એ ક્ષેત્રમાં લાપરવાહી દાખવવાનાં કે વ્યવસાયિક બની જવાનાં ગંભીર પરિણામો વિશે આપણા મનમાં હોય એટલી જ શંકાઓ અને ચિંતાઓ તેમના મનમાં હોય એવું લાગે છે.સરોગેટ માતાઓ અને તેમના થકી સંતાન પ્રાપ્ત કરનાર દંપતીઓ વચ્ચે લાગણીના સંબંધોની વાત કરતાં ડૉ. પટેલ ડૉક્ટર મટીને માત્ર સ્ત્રી બની જાય છે. સરોગેટ માતાઓની કાળજી રાખતાં, તેમના જીવનમાં આમૂલ પરિવર્તન આવે, મકાન બની જાય, છોકરાના અભ્યાસનો ખર્ચ નીકળી જાય, પતિને નવી રિક્ષાના રૂપમાં રોજી મળે, એવા પ્રકારની મદદ કરતાં દંપતીઓના કિસ્સાનો ડૉ. પટેલ પાસે તોટો નથી. સરોગેટ માતૃત્વની ટેક્નોલોજીમાં અભૂતપૂર્વ કે અનન્ય કશું નથી. પણ ડૉ. પટેલ પાસે છે એટલી મોટી સંખ્યામાં સરોગેટ માતાઓ ભાગ્યે જ બીજા કોઈ ડૉક્ટર પાસે હોય. તેની પાછળ ડૉ. પટેલની દેખભાળ જવાબદાર છે. સરોગેટ માતાને મળતાં નાણાં વેડફાઈ ન જાય તેની કાળજી પણ એ પોતે રાખે છે.
સરોગેટ માતાની સગર્ભાવસ્થા દરમિયાન તેમનો વીમો ઉતારવાનું અત્યારે શક્ય નથી, પણ મુંબઈની ત્રણચાર વીમા કંપનીઓ સાથે ડૉ. પટેલ આ બાબતે વાટાઘાટો ચલાવી રહ્યાં છે. સરોગેટ માતાનો ત્રણસાડા ત્રણ લાખનો વીમો ઊતરી શકે, તો તેનું પ્રિમિયમ દંપતી બારોબાર ભરી દે. ડિસેમ્બર ૨૦૦૭ સુધીમાં તે સરોગેટ માતાઓ માટેનું એક ફંડ પણ ઊભું કરવા ધારે છે, જેની રકમમાંથી સરોગેટ માતાઓની નાનીમોટી આર્થિક તકલીફોમાં મદદ થઈ શકે છે. આ ફંડની રકમ તે અમેરિકામાં ફરજિયાત ચેરિટી કરતા એનઆરઆઈ પાસેથી મેળવવા ધારે છે.આદર્શ, કલ્પના અને વાસ્તવિકતા
દરેક સરોગેટ માતા અને દંપતી વચ્ચેનો સંબંધ એક ન લખાયેલી નવલકથા છે. તેના દસ્તાવેજીકરણ માટે ડૉ. પટેલ અંગ્રેજી અને ગુજરાતીમાં એક પુસ્તક તૈયાર કરાવી રહ્યાં છે. ડૉક્ટર તરીકે પોતે નિઃસંતાનને સંતાન આપવામાં નિમિત્ત બની શક્યાં એ સંતોષનું પલ્લું ડૉ. નૈના પટેલને સરોગેટ માતૃત્વ વિશેની નૈતિક દલીલો કરતાં ક્યાંય વધારે વજનદાર લાગે છે. એકાદ વર્ષ પહેલાં જાહેરમાં આવતી વખતે મોઢે માસ્ક પહેરીને ઓળખ છપાવતી સરોગેટ માતાઓ હવે ખુલ્લેઆમ બહાર નીકળતી થઈ છે એનું ડૉ. પટેલને મન ભારે મહત્ત્વ છે.સરોગેટ માતાને મળતી રૂ. દોઢબે લાખની રકમની એક રીતે જોતાં કશી વિસાત નથી. અમદાવાદના વૈભવી ફ્લેટ કે મુંબઈના સામાન્ય ફ્લેટનું નવ મહિનાનું ભાડું આનાથી વધારે હોય. બીજી તરફ, દોઢબે લાખ રૂપિયા અને એક દંપતીની સદ્ભાવના મેળવનારના જીવનમાં એ રકમથી આવતું પરિવર્તન પણ ઓછં નોંધપાત્ર નથી હોતું. ડૉ. નૈના પટેલ કહે છે, ‘સ્ત્રીને પાંચ-છ બાળકો હોય તેની હમણાં સુધી નવાઈ ન હતી. હું મારાં માતાપિતાનું નવમું સંતાન હતી. મારાં બાકીનાં આઠે ભાઈબહેન ઘરે જન્મ્યાં હતાં. હું એકલી જ હોસ્પિટલમાં જન્મી હતી. એ જમાના કરતાં અત્યારે તબીબી સુવિધાઓ ઘણી વધી છે એટલે સરોગેટ માતૃત્વની વાતને યોગ્ય દ્રષ્ટિકોણથી લઇને, સરખી રીતે કામ કરવામાં આવે તો એના જેવું ઉત્તમ બીજં કશું નથી.’ અને ‘સરખી રીતે’ એટલે? ડૉ. પટેલ કહે છે, ‘કામગીરીના અંતે આપણો અંતરાત્મા ડંખવો ન જોઇએ.’
ટંકશાળ જેવી પ્રેક્ટિસ અને કેમેરા ફ્લેશના ઝગારા વચ્ચે અંતરાત્માને અકબંધ રાખવાનું સહજ હોય એના માટે સહેલું, બાકી તો પોતાના ગર્ભમાં ઉછેરેલું બાળક બીજાને સોંપી દેવાથી પણ વધારે અઘરંુ છે.સગપણનાં ઉખાણાં
અમેરિકામાં એક જ દિવસે સરોગેટ માતાએ અને સગી માતાએ બાળકને જન્મ આપ્યો એ કિસ્સો આ મહિને પ્રસાર માધ્યમોમાં ચમક્યો હતો પણ લગભગ એવો જ બનાવ ડૉ. નૈના પટેલના ક્લિનિકમાં માર્ચ, ૨૦૦૭માં બન્યો. અમેરિકામાં ટ્રીટમેન્ટ કરાવ્યા પછી સંતાનની આશા છોડી ચૂકેલા દંપતીએ આણંદ આવીને સરોગેટ માતાની સેવા લીધી અને ડૉક્ટરની ઇચ્છાથી માતા ઉપર પણ પ્રયોગ કરવામાં આવ્યો.
યોગાનુયોગ એવો બન્યો કે સરોગેટ માતાની સાથોસાથ સગી માતા પણ સગર્ભા બની અને બંનેએ માર્ચ મહિનામાં સંતાનને જન્મ આપ્યો. આવું થાય ત્યારે વિઝા મેળવવાની પ્રક્રિયા ગૂંચવાઈ જાય છે, પણ સરોગેટ માતૃત્વથી સંતાન મેળવવા જેટલી ધીરજ ધરાવતાં દંપતી વિઝા જેવી બાબતમાં હાર માનતાં નથી.
સરોગેટ માતૃત્વની શરતો અને જોખમો
- પરણેલી અને માતા બની ચૂકેલી સ્ત્રીને જ સરોગેટ માતા તરીકે સ્વીકારવામાં આવે છે. બે સિઝેરિયન થયાં હોય એવી સ્ત્રીને ના પાડવામાં આવે છે.
- કોઈ પણ સ્ત્રી વધુમાં વધુ ત્રણ વાર સરોગેટ માતા બની શકે છે. સરોગેટ માતા તરીકે પ્રસૂતિમાં સિઝેરિયન ઓપરેશન થાય તો પણ બીજી વખત સરોગેટ માતા તરીકે તે સેવા આપી શકે છે.
સ્ત્રી સરોગેટ માતા બનવા તૈયાર થાય ત્યારથી છેક પ્રસૂતિ સુધી તેને કાઉન્સેલિંગ દ્વારા ‘આ બાળક તમારંુ નથી. તમારે બાળક આપી દેવાનું છે.’ એ હકીકત માટે માનસિક રીતે તૈયાર કરવામાં આવે છે. સાથોસાથ, ‘કોઇનું બાળક તમારે ત્યાં એક દિવસ પણ રહેવા આવે તો તમે કેટલી બધી સંભાળ રાખો! એવી જ રીતે તમારે આની સંભાળ રાખવાની છે.’ એવું પણ સમજાવાય છે. - સરોગેટ માતા બનવા ઇચ્છતી સ્ત્રી અને તેના પતિ સાથે રૂ. ૧૦૦ના સ્ટેમ્પપેપર પર કરાર કરવામાં આવે છે. તેમાં ચૂકવવાની રકમથી માંડીને ‘આ પ્રક્રિયામાં મારંુ મૃત્યુ થવાની શક્યતા રહેલી છે એ હું જાણું છં.’ એવી તમામ બાબતો કોઈ પણ જાતના ગૂંચવાડા વગર શુદ્ધ ગુજરાતીમાં લખવામાં આવે છે. નક્કી થયેલી રકમ એક સાથે ચૂકવાતી નથી. ત્રણ મહિના પછી એક હિસ્સો (આશરે રૂ. પચીસ હજાર), બીજા ત્રણ મહિના પછી એટલો જ હિસ્સો અને બાકીની રકમ પ્રસૂતિ થયા પછી, પ્રસૂતિ પહેલાં કંઇક અઘટિત બને, તો રકમની ચુકવણીનો આધાર બંને પક્ષોની સમજદારી પર રહે છે. સરોગેટ માતાને કોઈ પણ પરિસ્થિતિમાં પૂરેપૂરી રકમ મળે જ, એવો કરાર હોતો નથી.
- એપ્રિલ, ૨૦૦૨થી ભારતમાં સરોગેટ માતૃત્વને કાનૂની મંજૂરી મળી. ડૉ. નૈના પટેલના જણાવ્યા પ્રમાણે, ‘સરોગેટ માતૃત્વ અંગેનો કાયદો હજ બન્યો નથી. મેડિકલ કાઉન્સિલની ગાઇડલાઇનથી કામ ચાલે છે.’ મેડિકલ કાઉન્સિલની વેબસાઇટ પર ઉપલબ્ધ ‘એગ્રિમેન્ટ ફોર સરોગસી’ના લખાણને રૂ. ૧૦૦ના સ્ટેમ્પપેપર પર ટાઇપ કરાવીને, તેની પર નોટરીના સહીસિક્કા કરાવવામાં આવે છે.
- વિદેશોમાં સરોગેટ માતાઓ માટે જદા જદા કાયદા છે. અમેરિકાનાં દરેક રાજ્યમાં પણ કાયદો સરખો નથી. બ્રિટનમાં સરોગેટ માતાની જે રાષ્ટ્રીયતા હોય, એ જ બાળકની રાષ્ટ્રીયતા બને છે. એ કારણથી ડૉ. પટેલના પહેલા કેસ એવાં જોડિયાં બાળકોને બ્રિટન જતા બહુ મુશ્કેલી પડી. એ જ રીતે આણંદમાં સરોગેટ માતાના પેટે જન્મેલાં બેત્રણ બાળકોના કેસ આવ્યા. એટલે અમેરિકન એમ્બેસીના એક મહિલા અફસર ખાસ આણંદ આવીને ડૉ. નૈના પટેલની મુલાકાત લઈ ગયાં. ત્યાર પછી ડૉ. પટેલને એક ખાસ ઇમેલ એડ્રેસ, ફોન નંબર આપવામાં આવ્યાં છે. હવે એમ્બેસીમાં જતાં પહેલાં કયા દસ્તાવેજોની જરૂર પડશે એની યાદી ડૉ. પટેલ પાસેથી જ મળી જાય છે અને પોતાના કેસની વિગતો એ સીધી એમ્બેસીને આપી શકે છે જેથી બાળકનાં માતાપિતાને હેરાન થવું ન પડે.
- બાળક, તેની સરોગેટ માતા અને મૂળ માતા એ ત્રણેનો એક ગ્રૂપફોટો અમેરિકાનાં દંપતીઓ માટે ફરજિયાત છે. બાળકના વિઝા મેળવવા માટેની ફાઇલમાં એ ફોટો મૂકવો પડે છે. ભારતના દંપતીના કિસ્સામાં ક્યારેક સરોગેટ માતા અને સગી માતા એક સાથે ફોટો પડાવે, તો કેટલાક કિસ્સામાં એ તૈયાર ન થાય એવું પણ બને. કેટલીક માતાઓ એવી પણ હોય છે, જે કહે છે કે અમારંુ સંતાન મોટું થશે ત્યારે તેને હું સરોગેટ માતા વિશે જાણ કરીશ.
હું તમે ને ગામઃ જન્મદિને મરસીયા
Monday, September 08, 2008
ધરમના ધંધાનું કોર્પોરેટાઇઝેશન
‘સોરી. આ તો ‘આસારામ બાઝાર (ઇન્ડિયા) લિમિટેડ’ છે. તમારે અગરબત્તીનો પ્લાન્ટ નાખવો હોય તો બોલો. અમારી પાસે અમેરિકાની ટેકનોલોજી, જાપાનના એક્સપર્ટ, ચાઇનાનું રો મટીરીયલ અને ઇન્ડિયાનો મેનપાવર છે.’
‘પણ...’
‘તમને ખબર લાગતી નથી કે હવે અમારૂં સત્તાવાર કોર્પોરેટાઇઝેશન થઇ ગયું છે. રૂપર્ટ મરડોકની કંપનીએ અમારો ૨૭ ટકા હિસ્સો ખરીદી લીધો છે. એટલે કંઇ પણ આડુંઅવળું બોલતાં પહેલાં સત્તર વાર વિચારજો અને ઓસ્ટ્રેલિયા-અમેરિકાની કોર્ટના ધક્કા ખાવાની તૈયારી હોય તો જ બોલજો.’
‘પણ, પહેલાં જે સાધક પાસેથી હું અગરબત્તીઓ ખરીદતો હતો એ..’
‘એ અત્યારે ઇમ્પોર્ટન્ટ ઝોનલ મીટીંગમાં બેઠા છે, તેમના ઉપરી નેશનલ ટ્રેનિંગ પ્રોગ્રામમાં દિલ્હી છે અને તેમના બોસ સિલિકોન વેલી ગયા છે. અમારો બીજો ૧૩ ટકા હિસ્સો ત્યાંની એક કંપની ‘બિગફ્રોડ ડોટ કોમ’ ખરીદવા ઇચ્છે છે. હવે વધારે કંઇ પણ જાણવું હોય તો ગુજરાતીમાં સાંભળવા માટે ૧, સિંધીમાં સાંભળવા ૨ અને હિંદીમાં સાંભળવા ૩ દબાવજો. હરિ ઓમ.’
ચેઇન સ્ટોર્સઃ અત્યારે અમે ચાર ચર્ચ, છ મંદિર અને ત્રણ મસ્જિદ સાથે સ્પેસ-શેરિંગ બેસીસ પર એરેન્જમેન્ટ કરી છે. ત્યાં એક ખૂણામાં અમારાં સત્સંગ કેન્દ્ર -કમ-સ્ટોર હશે. ધીમે ધીમે અમે આખા ભારતમાં અમારા સ્વતંત્ર ચેઇન સ્ટોર્સ ખોલવા માગીએ છીએ. દરેક સ્ટોરમાં એક જ જગ્યાએથી જગતના બધા ધર્મોનાં પ્રતિક તથા વિધીવિધાનોમાં વપરાતી વસ્તુઓ મળશે.
અમારા ચેઇન સ્ટોરના મેમ્બરને ખાસ કાર્ડ ઇશ્યુ કરવામાં આવશે. કાર્ડ ત્રણ પ્રકારનાં હશે. પ્લેટિનમ કાર્ડ ધરાવતા ગ્રાહકો સીધા તેમના સંપ્રદાય કે પંથના મુખ્ય ગુરૂ સાથે- એટલે કે તેમના પી.એ. સાથે - વાત કરી શકશે. ગોલ્ડ કાર્ડ ધરાવતા લોકો માટે એક્ઝિક્યુટીવ લેવલના ધર્મપુરૂષો સાથે વાતચીતની સુવિધા ઉપલબ્ધ કરાવવામાં આવશે અને સિલ્વર કાર્ડધારકો જે તે ધર્મના જાણકાર ગોર મહારાજનો નંબર જોડીને દક્ષિણા ચૂકવ્યા વિના સીધી વાત કરી શકશે. એ સિવાયના ગ્રાહકોની આઘ્યાત્મિક મંૂઝવણના ઉકેલ માટે અમારાં કોલ સેન્ટર તો ખરાં જ.
દેશભરમાં ફેલાયેલા અમારા બધા આઘ્યાત્મિક ચેઇનસ્ટોર એક જ કંપનીના હોવાથી તેમનું નામ ‘સબ કા માલિક એક’ રાખીએ તો કેવું રહેશે?
કોલાબરેશન, મર્જર એન્ડ એક્વીઝીશનઃ કહેવાય છે કે તંબુના માલિકને તેના જ તંબુમાંથી હડસેલી મુકતાં પહેલાં ઊંટે માલિક સાથે કોલાબરેશન કર્યું હતું. એ જ રીતે, મોટી માછલી નાની માછલીને ગળી ગઇ હતી? ના. એ તો નાની માછલીનું મોટી માછલીમાં મર્જર થઇ ગયું. કોર્પોરેટ ક્ષેત્રની આ મનગમતી રમત છે. લક્ષ્મી મિત્તલ કે ટાટા જેવા ભારતીયો આજકાલ પરદેશી કંપનીઓને પોતાનામાં ભેળવી રહ્યા છે, તો ધર્મના ક્ષેત્રે એવું શા માટે ન બને?
ભારતના સમૃદ્ધ સંપ્રદાયો વેટિકન સાથે ‘સ્ટ્રેટેજિક કોલાબરેશન’ દ્વારા ઇટાલી-ફ્રાન્સથી માંડીને બ્રાઝિલ અને આર્જેન્ટિનામાં પોતપોતાની શાખાઓ સ્થાપી શકે છે. જરા કલ્પના તો કરોઃ ટીમ્બકટુ કે હોનોલુલુની ગલીઓમાં દેશી સંપ્રદાયોના જયજયકાર કરતાં પાટિયાં વાંચવા મળે તો કેવો વિશ્વવિજય થઇ જાય! અને આ ક્ષેત્ર એવું હશે, જેમાં ચીન કદી ભારતનો મુકાબલો નહીં કરી શકે.
ધન અને ધર્મસત્તાની બાબતમાં વેટિકન ભારતના સંપ્રદાયો-પંથો કરતાં જરાય ઉતરતું નથી. એટલે કોલાબરેશન પછી કશ્મકશ તો ઘણી થાય. પણ ત્યાં સુધીમાં ભારતનો - ખાસ કરીને ગુજરાતનો કોઇ ફિરકો તિબેટના દલાઇ લામા સહિત બીજા નાના-મોટા સમુહોને અનુયાયીઓ સહિત એક્વાયર કરી લે, અમુક બાવાઓને તેમની ‘ક્રિમિનલ લાયેબીલીટી’ સહિત ટેક ઓવર કરવામાં આવે અને સમૃદ્ધ ભક્તમંડળ ધરાવતા કથાકારોને પોતાના બોર્ડ મેમ્બર બનાવી દે, તો તેમની કંપનીના (શેરહોલ્ડર્સની જેમ) ‘ફેઇથહોલ્ડર્સ’ની સંખ્યા અને તાકાત ઘણાં વધી જાય. ત્યાર પછી વેટિકન સાથે કામ પાડવામાં - અને વખત આવ્યે તેની પર નજર બગાડવામાં સરળતા રહે.
વિદેશની લ્હાયમાં દેશને ભૂલી શકાય નહીં, એ ધરમ સહિતના સૌ ધંધાર્થીઓ સમજેે છે. એટલે દેશમાં રાજ્યસ્તરે એકબીજા સાથે કોર્પોરેટ રમતો રમી શકાય. ધારો કે, ગુજરાત અને મહારાષ્ટ્રમાં બાપા અને દાદા વચ્ચે કોલાબરેશન હોય, તો પણ બાકીનાં માર્કેટ માટે બન્ને વચ્ચે સ્પર્ધા હોઇ શકે. મુક્ત બજાર થઇ ગયા પછી એકબીજાના અનુયાયીઓ તોડવા માટે મુક્ત મને પ્રયાસ કરવામાં કશો છોછ ન હોય. પ્રસાર માઘ્યમોમાં ફિરકાઓની જાહેરખબર આવતી થઇ જાય, જેમાં પરદેશમાં તેમની કેટલી શાખાઓ છે તેનો ખાસ ઉલ્લેખ હોય. ‘૫૬ દેશ. ૧૨૭ ભાષા. ૧ નામ. જય ભોગેશ્વર’ એવાં ચબરાકીયાં સૂત્રો કોઇ ફોન નેટવર્કની નહીં, પણ સંપ્રદાયોની જાહેરખબરમાં જોવા મળી શકે.
આઉટસોર્સંિગઃ અત્યારે સ્થિતિ એવી છે કે મોટા ભાગના ફિરકા પોતપોતાના વિરોધીઓને સીધા કરવા માટે કેટલાક ભક્તોનું શરીરબળ ખપમાં લે છે અથવા આ કામમાં ઉપયોગમાં લઇ શકાય એવા બળુકા પુત્રોને ભક્ત બનાવે છે. પરંતુ આખો ધંધો વૈશ્વિક થશે અને આંતરરાષ્ટ્રીય કાયદાકાનૂનનો મામલો આવશે, ત્યારે કોને ખબર? અમેરિકાનો નવો પ્રમુખ દીદી પાસે રાખડી ન પણ બંધાવે કે બાપાના આશીર્વાદ ન પણ લે. એ વખતે આંતરરાષ્ટ્રીય સ્તરે પોતાની બ્રાન્ડ ઇમેજની ખેવના કરતા ફિરકા ‘મસલ પાવર’નું આઉટસોર્સંિગ કરી દેશે. વર્ષે એક વાર ‘ભાઇ’ સાથે કોન્ટ્રાક્ટ રીન્યુ કરી લીધો, એટલે આખું વર્ષ હાથ ખરડવાની જરૂર નહીં. દરમિયાન, કેટલાક ભાઇલોગ પણ અઘ્યાત્મ તરફ વળવાનું વિચારતા હશે- પોલીસના દબાણથી નહીં, પણ ધંધાના આકર્ષણથી. તેની શરૂઆત અત્યારથી થઇ જ ચૂકી છે. કેટલાક બાવાઓના ભૂતકાળ તપાસતાં તેની ખાતરી મળી જશે.
આઇપીઓઃ મોટી કંપનીઓ ઇનિશિયલ પબ્લિક ઓફરિંગ- ટૂંકમાં પબ્લિક ઇશ્યુ કાઢે છે. તેના થકી લોકોના રૂપિયા ઉઘરાવીને, પોતાની આવડતથી લોકોના પૈસે પોતે ફૂલેફાલે છે. આ રિવાજ કોર્પોરેટ ક્ષેત્રનો છે? બિલકુલ નહીં. કોર્પોરેટ ક્ષેત્રમાં વારેઘડીએ આઇપીઓ કાઢી શકાતા નથી, જ્યારે અઘ્યાત્મમાં અલગથી આઇપીઓ કાઢવાની જરૂર પડતી નથી. પહેલેથી છેલ્લે સુધી તે લોકોના પૈસે જ ચાલે છે, છતાં લોકોને તેમાં શેર (ભાગ) આપવાનો હોતો નથી. આ રિવાજ એવો છે કે તેમાં કોર્પોરેટ ક્ષેત્રને અઘ્યાત્મનું અનુકરણ કરવાનું મન થાય.
Saturday, September 06, 2008
એક પગ ઉત્તર ગોળાર્ધમાં, બીજો દક્ષિણ ગોળાર્ધમાં
પંદર-સત્તર વર્ષ પહેલાં રાજકોટમાં રમેશભાઇના મકાન ‘હિમાલય’ના વાસ્તુપ્રસંગે કેદારભાઇને મળવાનું થયું હતું. કેદારભાઇ અત્યારે મઘ્ય આફ્રિકાના કોંગોમાં યુનો સંચાલિત પીસ કીપીંગ ફોર્સમાં કાર્યરત છે. આગળ આર્ટિસ્ટ-ફોટોગ્રાફર તરીકે જેમની ઓળખાણ આપી છે તે રમેશભાઇ ચિત્રકાર, ફોટોગ્રાફર, ઓટોગ્રાફસંગ્રાહક, હિમાલયના પ્રેમી, સિંહોના અભ્યાસી, ટિકિટસંગ્રાહક અને હજું હું નથી જાણતો એવું ઘણું બઘું છે. સામાન્ય રીતે આટલા વૈવિઘ્યપૂર્ણ રસ ધરાવનારાની કક્ષામાં બહુ પ્રશ્નો હોય છે. પરંતુ રમેશભાઇ આ દરેક બાબતમાં ડિસ્ટિંક્શનથી ઉપરની કક્ષા ધરાવે છે. તેમની પાસે રહેલું મહાનુભાવોના ઓટોગ્રાફ ધરાવતા સ્કેચનું કલેક્શન જોવું એક લહાવો છે. ક્યારેક મોકો મળશે તો તેમાંથી થોડી પ્રસાદી અહીં મુકીશ.
Thursday, September 04, 2008
જોવા જેવી ફિલ્મઃ બ્લડ ડાયમન્ડ
ગુજરાતી કાર્ટૂનનું ઠેકાણું
મુંબઇના કાર્ટૂનિસ્ટ-કમ-રેડિયોલોજિસ્ટ ડો.હેમંત મોરપરિયા જન્મે ગુજરાતી છે, મુંબઇમાં તેમના ક્લિનિક પર ગુજરાતીમાં ગપ્પાં માર્યાં છે. પણ એ ગુજરાતી વાંચી શકતા નથી. પંદર-વીસ વર્ષથી પરિચયમાં રહેલા હેમંત મોરપરિયાની સરખામણીમાં અશોક અદેપાલ સાથેનો પરિચય પ્રમાણમાં તાજો છે, પણ તાજા રંગની માફક ઉખડી જાય એવો નથી.
અશોક અત્યારે ‘દિવ્ય ભાસ્કર’ની રાજકોટ આવૃત્તિમાં કામ કરે છે. તેમણે www.ashokadepal.com નામની વેબસાઇટ તૈયાર કરી છે, જે ‘દિવ્ય ભાસ્કર’ અમદાવાદના નિવાસી તંત્રી અજય ઉમટ દ્વારા લોન્ચ થઇ અને મુખ્ય મંત્રીએ પોતાનો શુભેચ્છાસંદેશ પણ આપ્યો. અશોકની સેન્સ ઓફ હ્યુમર પહેલેથી સારી.
અશોકની વેબસાઇટ પરથી તેમની પીંછી (કે માઉસ)ની કમાલ તરીકે અજયભાઇ ઉમટનું તેમણે બનાવેલું કેરિકેચર અહીં મુક્યું છે. અજયભાઇને મળી ચુકેલા સૌ કોઇ અશોક પર ફીદા થયા વિના રહેશે નહીં અને મળવાનું બાકી હશે એવા લોકો મળ્યા પછી અશોક પર ફીદા થશે.
અશોક, તુમ આગે બઢો- પણ રાજનેતાઓના આશીર્વાદની ખેવના રાખ્યા વિના.
Tuesday, September 02, 2008
રેખાઓના ‘અમિતાભ’ : વૃંદાવન સોલંકી
Monday, September 01, 2008
હું, તમે ને ગામ # મોરારીબાપુઃ સરવૈયું અને થોડી છૂટક એન્ટ્રી
-પણ મુખ્ય વાત મોરારીબાપુની છે. રજનીભાઇ (રજનીકુમાર પંડ્યા) કહે છે એટલે માની લઉં છું કે ‘બાપુ’ એ પ્રાદેશિક-વ્યવસાયગત સંબોધન છે અને ‘મોરારીદાસ’ લખીને અવિવેકી બનવાનું કોઇ કારણ નથી. હા, મિત્ર દીપક સોલિયાએ એક-બે વર્ષ પહેલાં લખેલું શીર્ષક અને તેનો ભાવ બન્ને સાથે હું પૂરો સંમત છું: ‘મઝાના માણસ મોરારીભાઇ.’
મોરારીબાપુ લોકપ્રિય કથાકાર, નમ્ર, પ્રેમાળ, કળા-સાહિત્યના પ્રેમી અને આશ્રયદાતા, ભિન્નમત ધરાવનારને જીતી શકનારા, મગજમાં પવન ન ધરાવતા, ધાર્મિક રીતે સહિષ્ણુ, ઉત્તમ યજમાન અને આર્થિક રીતે સમૃદ્ધ માણસ છે, એ વિશે ભાગ્યે જ મતભેદ હશે. આટલા ગુણ ધરાવનારને સજ્જનના ખાનામાં મુકવાનું બિલકુલ સ્વાભાવિક છે. પરંતુ તેમની સજ્જનતાને પૂજ્યતામાં ખપાવવાના પ્રયાસો થાય ત્યારે ઘણા પ્રશ્નો ઊભા થાય છે. એવું થવામાં તેમનો વ્યવસાય (કથા) અને ગેટ અપ (બાહ્ય દેખાવ) પોતાની અસર પાડ્યા વગર રહેતાં નથી.
આમજનતા બીજા ઘણા કથાકારો-મહારાજો-બાવાબાવીઓની જેમ મોરારીબાપુ પાછળ ઘેલાં કાઢે છે. તેમનાં ‘દર્શન’ કરવા હડી કાઢે છે. એ લોકોને મોરારીબાપુના ઉપર લખેલા મોટા ભાગના ગુણ સાથે કશી લેવાદેવા હોતી નથી. એ આખો અધ્યાત્મનો બિઝનેસ છે, જે મોરારીબાપુના સાત્ત્વિક લાગતા સામ્રાજ્યનો પાયો છે. મોટા ભાગના સાહિત્યકારો-લેખકો સર્જકતા કે બુદ્ધિની રીતે સરેરાશ માણસ કરતાં ચડિયાતા હોય તો પણ માનસિકતાની બાબતે એ સરેરાશ જ હોય છે. મોરારીબાપુ પ્રત્યેના તેમના અહોભાવમાં મુખ્યત્વે એ સરેરાશપણું જ કામ કરી જાય છે.
વધારાનું વજન મોરારીબાપુના ઉપર જણાવેલા ગુણો અને ખાસ કરીને નમ્રતાપૂર્વક આશ્રય આપવાની તેમની લાક્ષણિકતાથી ઉમેરાય છે. માનપાનથી વંચિત હોય કે ન હોય એવા સૌ સાહિત્યકારો મોરારીબાપુના વિનમ્ર દરબારમાં મળતી સરભરાથી ભીના ભીના થઇ જાય છે. મોરારીબાપુ તેમને કદી કહેતા નથી કે તમે કોલમોમાં મારો પ્રચાર કરો. છતાં, મોટા ભાગના કૃતજ્ઞ લેખકો-સાહિત્યકારો વગર કહ્યે મોરારીબાપુનાં ગુણગાન ગાય છે. બહુ ઓછા લોકો તેમાં પ્રમાણભાન જાળવી શકે છે. ‘પૂજય મોરારીબાપુ’ કે ‘પૂજ્ય સંતશ્રી મોરારીબાપુ’ થી શરૂ થતી કોઇ પણ વાતને પ્રમાણભાન વગરની કહી શકાય. કોઇ લેખક કે સાહિત્યકારને મોરારીબાપુ ‘પૂજ્ય’ કે ‘સંત’ લાગતા હોય તો એ તેમની અંગત માન્યતા છે. જાહેર લખાણમાં સર્વસ્વીકૃત વિશેષણ તરીકે લખવાથી છેવટે એવી સ્થિતિ પેદા થાય છે કે ‘પૂ.મોરારીબાપુ’ સિવાય તેમનો ઉલ્લેખ થઇ જ ન શકે.
પ્રમાણભાનમાં ચૂકની આ શરૂઆત છે. પછી એવું થાય છે કે સમારંભ સાહિત્યનો હોય કે ગુજરાતી ફિલ્મોનો કે એક્સવાયઝેડ વિષયનો, મોરારીબાપુ આશીર્વચન આપવા તેમાં હોય જ અને મોરારીબાપુ હોય એટલે ઓડિયન્સની ચિંતા ન કરવી પડે. એટલે આયોજકો પણ રાજી. મોરારીબાપુ કહે પણ ખરા કે ‘મારે તો સામે બેસવું હતું, પણ આ લોકોએ મને સ્ટેજ પર બેસાડી દીધો.’ તેમની આ ભવ્ય લાચારી જોઇને આપણા હૃદયમાં આ ભલા માણસ માટે અનુકંપા જાગે.
‘અસ્મિતાપર્વ’ પછી મોરારીબાપુની સાહિત્યસેવા વિશે વાત કરવાનું બહુ ચાલે છે. સાહિત્યને આશ્રય આપનારા તો બીજા પણ છે. મોરારીબાપુએ સાહિત્ય ઉપરાંત સાહિત્યકારોને પણ આશ્રય આપ્યો છે. બદલામાં તેમને સાહિત્ય પરિષદથી માંડીને સાહિત્ય સમારંભોમાં શીર્ષસ્થ અને અપ્રમાણસરનું સ્થાન મળે છે. સાહિત્યકારો અને કળાકારો ચીતરી ચડે એ હદે મોરારીબાપુની આરતી ઉતારે છે અને તેમને સામાન્ય બુદ્ધિ ધરાવનારા લોકોમાં અળખામણા કરી મુકે છે.
મોરારીબાપુ સામે વાંધો પડે એવી મુખ્ય બાબત છેઃ તેમનો ઠેકાણા વગરનો શબ્દવ્યાપાર. જો એ જ તેમનો મનોવ્યાપાર હોય તો ભારે ચિંતાજનક કહેવાય. પણ મને લાગે છે કે એ મનોરંજનના માણસ છે. એટલે શબ્દો તોળીને વાપરતા નથી અને બોલતી વખતે પોતાના પ્રભાવનો વિચાર કર્યા વિના ગબડાવે છે. તાલમેલીયું, કલમ- બલમ-ચલમ ટાઇપનું ત્રેવડા પ્રાસવાળું, અતિશયોક્તિપૂર્ણ અને લોકરંજક બોલવામાં તેમની છબી પર બહુ ધબ્બા પડે છે. જેમ કે, લેખના આરંભે જે અવતરણની વાત છે, એમાં તેમણે મુખ્ય મંત્રી વિશે એવું પણ કહ્યું કે ‘જેટલો પ્રેમ શ્રી નરેન્દ્રભાઇ ગુજરાતને કરે છે એટલો જ પ્રેમ ગુજરાતીઓ અને ગુજરાત તેમને કરે છે. એમાં અભય, પ્રેમ, ત્યાગ, કરુણા, સંવેદના અને સદભાવના આદર્શ ગુણો ભગવદગીતામાં છે તે આત્મસાત્ થાય છે...સંતોની કૃપાના એ હંમેશાં અધિકારી રહ્યા છે.’
મુખ્ય મંત્રીના પ્રેમીઓ પણ તેમનામાં રહેલા અભય, કરુણા, સંવેદના અને સદભાવ જેવા મોરારીબાપુએ દર્શાવેલા ગુણોથી પરિચિત હશે કે કેમ એ શંકા. એટલે એમ થાય કે એક બાજુ હિંદુ-મુ્સ્લિમ સદભાવ માટે દિલથી પ્રયત્ન કરતા મોરારીબાપુને ગુજરાતમાં કોમી દુર્ભાવ ફેલાવવામાં યથાશક્તિ પ્રયાસ કરનારા મુખ્ય મંત્રી માટે આવું ખુશામતીયું જૂઠાણું બોલવાની શી જરૂર પડી હશે? વિચારતાં લાગે કે એમાં કોઇ ગણતરી નહીં, પણ લોકરંજક અતિશયોક્તિની લાક્ષણિકતા કામ કરતી હશે.
એ જ રીતે, હાજી પીરમાં કથા કરનારા મોરારીબાપુ પોતાની અમદાવાદ ઓફિસના સરનામામાં ‘ઉસ્માનપુરા’ જેવું મુસ્લિમ નામ ન લખવાની હદે કટ્ટર લેખક સૌરભ શાહને પાંખમાં રાખે, પોતાની રામકથામાંથી ‘વિચારધારા’નો વિશેષાંક થાય તેનો સ્થળ પર ધંધો થવા દે અને ‘વિચારધારા’ની જાહેરખબરમાં પોતાના નામના ઉપયોગ સામે વાંધો પણ ન ઉઠાવે (‘મોરારીબાપુ વિચારધારા વાંચે છે. તમે વાંચ્યું?) – આ કેમ બને છે? ભૂતકાળમાં મોરારીબાપુ વિશે આક્રમક લખીને કોર્ટકેસનો ભોગ બની ચૂકેલા સૌરભભાઇને મોરારીબાપુ પોતાના સાત્ત્વિક વિજયની ટ્રોફી તરીકે લાડ લડાવતા હોય તો જુદી વાત છે. એવી જ આશંકા તેમના બીજા ભૂતપૂર્વ વિરોધીઓ વિશે થાય છે. કોઇ શિકાર બંદૂકથી કરે, તો કોઇ બરફીથી.
કર્ણાવતી ક્લબમાં યોજાયેલી રામકથા દરમિયાન, બિનપાયેદાર ધાર્મિક કારણો આગળ ધરીને રામસેતુ બચાવવાની ઝુંબેશનાં ફોર્મ મોરારીબાપુ વહેંચે અને લોકોને તે ઝુંબેશમાં સામેલ થવાની અપીલ કરે, એમાં લોકમતને દોરવા કરતાં લોકમતની ગાડીમાં ચડી જવાની ચેષ્ટા વધારે લાગે છે. યાદ આવે છે અમદાવાદના ગાંધી આશ્રમમાં યોજાયેલી માનસ-મહાત્મા કથા. તેમાં પણ મોરારીબાપુએ મુખ્ય મંત્રીનાં વખાણ કરતાં કહ્યું હતું કે તેમને સત્તાની પડી નથી અને એ કેવી રીતે સત્તા ફગાવી શકે એ દર્શાવવા મોરારીબાપુએ પોતાની પાસે પડેલો તકિયો હાથમાં લઇને તેનો દૂર ઘા કર્યો હતો.
મનોરંજન. શુદ્ધ મનોરંજન. પણ સચ્ચાઇના અને પોતાની વિશ્વસનીયતાના ભોગે. એ જ કથામાં તેમણે ગુજરાતના એક પ્રમુખ અખબારના તંત્રી અને મુખ્ય મંત્રી વચ્ચે સમાધાન કરાવવાની કોશિશ કરી હતી અને તાલમેલીયા ઉત્સાહમાં આવી જઇને કહ્યું હતું કે ‘રામાયણ પણ આખરે સેતુબંધની જ કથા છે.’ જેની બુદ્ધિ ઠેકાણે હોય એવો કયો માણસ રામાયણને ‘સેતુબંધની કથા’ તરીકે ઓળખાવશે?
મોરારીબાપુની પૂજ્યતાનો પ્રચાર કરનારા આ બધી બાબતો વિશે વિચારશે, તો એમને સમજાશે કે મોરારીબાપુ સજ્જન હોઇ શકે છે. છે જ. પણ તેમને પૂજ્ય કે સંત તરીકે સર્વમાન્ય બનાવવાની ઝુંબેશ ચાલુ થાય ત્યારે સજ્જન તરીકેના તેમના સરવૈયાની સાથોસાથ છૂટક એન્ટ્રીઓ જોવાની ફરજ પડે છે અને એ ઓડિટમાં બીજા લોકો ન પડે, એમાં જ મોરારીબાપુના ભક્તો માટે સારાવાટ છે.