gujarati world

એસ.એસ.સી.ની અને બારમાની બોર્ડની પરીક્ષામાં એક દિવસે બે પેપર હતાં એ વાત હવે સ્વપ્નવત લાગે છે. અને એ બે પેપર વચ્ચે મળતી એક કલાકની રીસેસમાં અમે ઘેર આવતાં- એમ કહીએ તો આજે એ ગપ્પું જ માને.

મિત્રો છેલ્લા કેટલાક વરસથી આપણે ત્યાં એક નવા પ્રકારનો રિવાજ આકાર લઈ રહો છે. બોર્ડની પરીક્ષાઓ આવે એટલે કેટલાક હરખપદૂડાઓ માનવીય સંબંધોનો ઢોળ ચઢાવીને પરીક્ષા નીમીતે મિત્રો કે સગા સ્નેહી ના દીકરા/દીકરી ને પેન/બોલપેન કે ચોકલેટ/કેડબરી કે છેલ્લો રુપીયા નું કવર લઈને પોતે સંબંધોનો સમ્રાટ હોય એમ બધે ફરી વળે છે. કેટલાક માબાપો પણ અંદરખાને એવું ઇચ્છતા હોય છે કે મારા છોકરાને મળવા વધુ ને વધુ લોકો આવે જેથી પોતે બહુ મોટી વ્યક્તિ છે એવો વટ પડે. મિત્રો દિલથી શુભેચ્છા આપવી અને મારે શુભેચ્છા આપવી પડશે આ બેમાં બહુ ફરક છે. શુભેચ્છા આપવી પડશે એ કક્ષાના મોટા ભાગના પોતે જાણે બહુ મોટા મોટીવેટર હોય એમ દલીલ કરશે કે અમે તો છોકરાઓને પ્રોત્સાહન આપવા જઈએ છીએ. મિત્રો દુનિયામાં માબાપ થી બીજો મોટીવેટર કોઈ નથી. માબાપ પોતે ભલે અભણ હેાય પણ પોતાના છોકરાઓને પ્રોત્સાહિત તો કરી જ શકે છે. આપણે કોઈ દિવસ વિચારીએ છીએ કે આમાં પરીક્ષા આપનારની શું દશા થાય છે. દીકરો/દીકરી ઊપરના માળ પર કે બીજા રૂમમાં વાંચતા હોય અને ગમે કે ન ગમે અંકલ અાનટીને પગે લાગવા અને વ્યવહાર રુપી લાવેલા પેલા પડીકાનો સ્વીકાર કરવા પોતાનું ભણવાનું બાજુ પર મૂકીને બહાર આવવું પડે. આટલેથી અટકી જાય તો ઘણું સારું પણ આવેલા અંકલ આનટી તો પાછા મોટા મોટીવેટર એટલે પ્રોત્સાહન રુપી ખજાનો ખોલશે. જોજે પહેલેથી ઝડપ રાખજે નહીતર છેલ્લો ૧૫-૨૦ માર્કનું રહી જશે, સમયસર સેન્ટર પર પહોંચી જજે નહીતર અંદર જવા નહી દેશે, હોલ ટીકીટ સાચવીને રાખજે, હમારા બીટુની જેમ સવારે વહેલા ઊઠીને વાંચવાનું રાખ, બકા ખાવાનું થોડું ઓછું રાખવાનું નહીતર ઊંઘ બહુ આવે, સુતા સુતા વાંચવાનું નહી, હમારી પીનકી તો આગલે દિવસે બહુ ગભરાય ગઈ હતી પછી ડોકટરને ત્યાં લઈ જવી પડેલી, ફલાણા વિષયનું પેપર અઘરું હોય અને ઢીંકણા વિષયનું બહુ સહેલું વિ.વિ...પરીક્ષાના એક બે દિવસ પહેલા શું આવી બધી ચર્ચા નો કોઈ અર્થ ખરો? માની લીધું તમે બહુ નીકટના છો અને હિતેચ્છુ છો તો પણ એના મા બાપથી વધુ નજીક તો નહીજ. અને એના મા બાપ આવી બધી સલાહ આપી જ ચુકયા હશે. મિત્રો વખત જતા સમાજમાં કેટલાક બની ગયેલા રિવાજોની જેમ આ પણ વર્ષો પછી એ એક રિવાજ બની જશે. અને એનો ભોગ નિર્દોષ છોકરા/છોકરીઓ બનતા રહેશે. ચાલો આપણે સૌ સંકલ્પ કરીએ અને આ નવા ઊગતા રિવાજ ને ડામી દઈએ.

હંમેશની જેમ બહુ સરસ રીતે પરિસ્થિતિ ને રજુ કરી બતાવી તમે. દસમાં માં જે ટકાવારી આવી એજ તમારું ભવિષ્ય, સિવાય કે થોડી ઘણી ધંધાની સમજણ હોય કુટુંબમાં. વિદેશી મૂડીરોકાણ ને આકર્ષવા કરતા વિદેશની યુનિવર્સીટીને આકર્શોને. તાતા ને ૩૩૦૦૦ કરોડ 0.૧% ના દરે કરજ અને એ પણ પાછુ ૨૦ વર્ષ સુધી કોઈ હપ્તાજ નહિ. ફુગાવાનો તાળો મેળવો તો પણ પ્રજા લુંટાઈ. અને એ નાણા પણ પાછા સરકારે કિસાન વિકાસપત્ર વગેરે દ્વારા મેળવાયેલા ફંડમાંથી કરજ લીધેલ છે. દિલ્હી જઈને પાછુ આજ ફંડનું વ્યાજ પાછુ હમણાજ ઓછુ કરી નાખ્યું, ગરીબો ને ત્રણ વાર લૂટીને તાતા ગ્રુપને જીવતું રાખવામાં આવ્યું. આના કરતા આટલા રૂપિયા વિદેશી યુનિવર્સીટીને ફાળવી આપ્યા હોતતો એ લોકોના શિક્ષણમાં કૈક મદદ કરત. અમેરિકામાં તમે ગમે તે વિષયો સાથે શાળા માંથી પાસ થયા હોવ પણ જીવન દરમ્યાન તમે તમે ફરીથી વિજ્ઞાનના વિષયો સાથે પરીક્ષા આપી શકો. અમુક વ્યક્તિઓ એ ૫૦ વર્ષે કેરિયર બદલી ડોક્ટર થયા ના દાખલા મેં વાંચ્યા છે. ભલે પૈસાથી તો પૈસાથી પણ માણસને પોતાની ક્ષમતા મુજબ ભણવાની છૂટ તો મળે. મને યાદ છે દસમાં ના ફોર્મ ભરતી વખતે મારા વર્ગના એક વિદ્યાર્થી એ ટાઈપીંગ વિષય ફોર્મ માં ભર્યો, બસ પત્યું વર્ગશિક્ષકે ક્લાસ વચ્ચે એવો માર માર્યો કે બિચારાના બટન તૂટી ગયા, જયારે મેં વિરોધ કર્યો કે તમે માત્ર એક વધારાનું ફોર્મ ના ભરવું પડે એના માટે નિર્દોષ વિદ્યાર્થી પર ત્રાસ ગુજારો છો, તો મને આચાર્ય ના હસ્તે મહાપ્રસાદી નો લ્હાવો મળ્યો. અને સ્ટાન્ડર્ડ ઈસ્સ્યુ ધમકી તો પાછી ખરી જ કે ઈન્ટરનલમાં ફેઈલ કરી દઈશું. બિચારો આખું વરસ ટાઈપ સીખેલો, ગરીબ માબાપને એમ કે ટાઈપ સીખેલું હશે કઈ કમાઈ જાણશે. આખરે તો બિચારા એ સંસ્કૃતની જ પરીખ આપી. હું કોમર્સનો વીદ્યાર્થી છુ હું કદી ભારતમાં પાયલટ થયી શકું નહિ પણ કેનેડા, યુએસમાં મને તરત એડમિશન મળી જાય. આપણે ત્યાં ૧૦માં ગયા એટલે ગયા. એક નવી વર્ણ વ્યવસ્થા બની છે: સાયન્સ, કોમર્સ, આર્ટસ, આઈટીઆઈ અને બાકીના અવર્ણ. આખી જીંદગી એમાં જ જીવવાનું. બીચરા માં બાપ નો વાંક નથી કે નથી વિદ્યાર્થીનો. પ્રજાના પૈસે વિદેશ પ્રવાસ શું હવા ખાવા જાય છે આપણા પ્રતિનિધિઓ, કઈ ધડો તો લેતાજ નથી ત્યાના વિકાસ માંથી.

This reminds me of old days... is it the same situation now a days or any changes?