બેટરહાફઃ એક સરસ ગુજરાતી ફિલ્મ

ગુજરાતી ફિલ્મોના સ્ટીરીયોટાઇપ (બીબાં)ની વાતો પણ એટલી સ્ટીરીયોટાઇપ થઇ ગઇ છે કે એ કરતાં બીક લાગે. એ ચર્ચામાં પડ્યા વગર આપવાના સારા સમાચાર એ છે કે આવતી કાલે આશિષ કક્કડની ગુજરાતી ફિલ્મ ‘બેટરહાફ’ રિલીઝ થઇ રહી છે.

થોડા વખત પહેલાં આ ફિલ્મનો પ્રીવ્યુ જોવાની તક મળી હતી. શરૂઆતનો થોડો ભાગ મેં ગુમાવ્યો, પણ મોટા ભાગની ફિલ્મ જોઇ અને એ ગમી પણ ખરી. એ વખતે મિત્રભાવે નહીં, પણ તટસ્થ પ્રેક્ષક તરીકે આશિષને આપેલાં અભિનંદન અહીં લખું તો, મારે એ જોવું હતું કે આ ફિલ્મમાં સિરીયલના પાંચ હપ્તા સળંગ જોઇએ એમાં કશો ફરક છે કે કેમ? એ જોવું હતું. ફિલ્મમાં સહજતા-સ્વાભાવિકતા કેટલી હદે છે એ જોવું હતું. એ બધા જવાબો હકારાત્મક મળ્યા. સંગીત પણ સદભાગ્યે 'સુગમ' કે સૌરાષ્ટ્રની સોડમવાળું નથી.

ફિલ્મમાં એકથી વઘુ જગ્યાએ વિચારતા થઇ જવાય, એવી ક્ષણો સરસ રીતે આવે છે. પતિ-પત્ની બન્ને કામ કરતાં હોય ત્યારે જે પ્રકારના પ્રશ્નો ઉભા થાય, તે તટસ્થ (એટલે કે પત્નીનાઃ-) દૃષ્ટિકોણથી મૂકવામાં આવ્યા છે. આશિષ સાથે ટૂંકા ગાળાના ગાઢ પરિચયમાં પહેલી છાપ તેમની સ્પષ્ટતાની પડી હતી. ફિલ્મમાં પણ એ સ્પષ્ટતા દેખાય છે. છતાં તે મોટે ભાગે ઉપદેશાત્મક નથી. બલ્કે, દર્શનીય અને રસાળ છે.

ધર્મેન્દ્ર ગોહિલ અને નેહા મહેતાએ મુખ્ય પાત્રો સરસ રીતે ભજવ્યાં છે. ડાયેના રાવલ અને રાજુ બારોટ જેવા જૂના જોગીઓ પણ છે. (મહેમાન કલાકારોમાં ફોટોગ્રાફર મિત્ર સંજય વૈદ્ય પણ દેખાઇ જાય છે.) ડાયરેક્શન આશિષનું છે અને નિર્માતા તરીકે પણ તોમાલી અને આશિષ કક્કડનાં નામ વાંચવા મળે છે. ફિલ્મમાં ચિરાગ ત્રિપાઠીએ લખેલાં અને નિશીથ મહેતાએ સ્વરબદ્ધ કરેલાં ગીતો શાને ગાયાં છે, પણ આ જ ગીતો ફિલ્મની સીડી પર હિંદીમાં અને ઘ્વનિતના અવાજમાં સાંભળવા મળી શકે છે. (નજીકના મ્યુઝિક સ્ટોરનો સંપર્ક સાધો. ટીંગટોંગ.)

આ શનિ-રવિનાં કરવા જેવાં કામોમાં ‘બેટરહાફ’ જોઇ પાડવા જેવી છે. અમદાવાદમાં એ વાઇડ એન્ગલ અને સીટી પલ્સ (રાયપુર) માં આવે છે. આશિષ આ ફિલ્મમાંથી ઘણું કમાય ને બીજી ઘણી ફિલ્મો બનાવે એવી (એકબીજાથી સ્વતંત્ર) શુભેચ્છા.