ગુજરાતી બિઝનેસ સ્ટાન્ડર્ડઃ વસંતમાં પાનખર

છેલ્લા ઘણા સમયથી મીડિયા બિઝનેસમાં તેજી છે. પત્રકારોના ભાવ - લાયકાતની પરવા કર્યા વિના- ઊંચકાયેલા છે. છતાં, પત્રકારત્વના વ્યવસાયી તરીકે તકો વધી, ઠેકાણાં વઘ્યાં અને વળતર વઘ્યું તેનો આનંદ જ છે. મીડિયા કહેતાં ગુજરાતી અખબાર અને ન્યૂઝચેનલ જગતમાં ઘણી ગરમાગરમી હતી. પાંચ વર્ષ પહેલાં ‘દિવ્ય ભાસ્કર’ આવ્યું અને જાણે ઘરના નહીં, પણ બંધના (ડેમના) દરવાજા ખુલ્યા.

ત્યાર પછી ગુજરાતી ચેનલો આવી અને હજુ આવે છે. એમાં પગારધોરણ નીચાં અને લાયકાતધોરણ એથી નીચાં છે. છતાં, આગળ કહ્યું તેમ, ઠેકાણાં વઘ્યાં છે. એ જ રીતે, ‘ભાસ્કર’ના પગલે અગ્રણી મીડિયા ગુ્રપ ‘દૈનિક જાગરણ’ ગુજરાતી અખબાર સાથે આવું આવું કરે છે. ‘ઇકોનોમિક ટાઇમ્સ’ અને ‘બિઝનેસ સ્ટાન્ડર્ડ’ જેવાં ગુલાબી અખબારોની ગુજરાતી આવૃત્તિઓ થોડા સમય પહેલાં શરૂ થઇ. અહીં મુકેલો બિઝનેસ સ્ટાન્ડર્ડના હોર્ડંિગનો ફોટો ૨૧ માર્ચ, ૨૦૦૮માં પાડ્યો ત્યારે કલ્પના પણ ન હતી કે તે ‘અવસાનનોંધ’માં કામ લાગશે.

ચોતરફ તેજીના આ માહોલમાં ‘બિઝનેસ સ્ટાન્ડર્ડ’ની ગુજરાતી આવૃત્તિ પહેલી વર્ષગાંઠ આવે તે પહેલાં બંધ થઇ. પરમ દિવસે તેનો છેલ્લો દિવસ હતો. અખબાર કે સામયિકનું કોઇ પણ વયે મરણ થાય તે દુઃખદાયી હોય છે, પણ બાળમરણ સવિશેષ.

એક અખબાર કે સામયિક બંધ થાય, ત્યારે તેની સાથે સંકળાયેલા પત્રકારોની દશા માઠી થતી હોય છે. નગેન્દ્રવિજયના તંત્રીપદ હેઠળ પ્રગટ થતું અમદાવાદનું અનોખ સીટી મેગેઝીન ‘સીટીલાઇફ’ બંધ થયું, ત્યારે ‘સીટીલાઇફ’માં ઉત્તમ કામ કર્યા પછી મારે બે-એક મહિના બેકારી વેઠવી પડી હતી. એ ગાળામાં જીવનનાં, મૈત્રીનાં અને વ્યવસાયનાં ઘણાં બ્રહ્મસત્યોનું જ્ઞાન થયું. જૂના માણસોની ઘણી નવી ઓળખો થઇ. એ રીતે અનુભવ દુઃખદ એટલો જ જ્ઞાનદ્ રહ્યો. પણ એ વખતે તો એ ફક્ત દુઃખદ હતો. બિઝનેસ સ્ટાન્ડર્ડના બંધ થવાથી એ લાગણી યાદ આવી. તેને સમાનુભૂતિ (એમ્પથી) કહી શકાય.