નલિની વિનોદ ભટ્ટની વિદાય

સ્નેહી વડીલ અને જાણીતા હાસ્યલેખક વિનોદ ભટ્ટનાં પત્ની નલિનીબહેનનું ગઈ કાલે રાત્રે અવસાન થયું. ઘણા સમયથી તેમની તબિયત નરમગરમ રહેતી હતી. સંભળાતું ઓછું થયું હતું. ચાલવાના પ્રશ્નો હતા. પણ ગઈ કાલે હાર્ટ એટેક આવ્યો ને થોડી મિનીટોમાં તો એ ચાલી નીકળ્યાં...એટલાં આગળ કે તેમને પકડી ન શકાય.

વિનોદ ભટ્ટ- નલિની ભટ્ટ
સાર્થક પ્રકાશનના પ્રારંભ કાર્યક્રમમાં 

વિનોદભાઈના અંગત પરિચયમાં આવેલા સૌ કોઈને નલિનીબહેનની મૂક અને બિનઅવરોધક હાજરીનો અનુભવ હશે. જાહેર કાર્યક્રમોમાં પણ તે બંને ઘણી વાર સાથે, ઉત્તરાવસ્થામાં એકબીજાનો હાથ પકડીને, જતાં જોવા મળે. નલિનીબહેન મૂળ હિંદીનાં શિક્ષક. વિનોદભાઈના કેટલાક લેખનો હિંદી અનુવાદ પણ તેમણે કરેલો. વિનોદભાઈ તેમને પ્રેમથી, લહેકાપૂર્વક 'માસ્ત...ર' કહીને બોલાવે, ઘરે જઈએ અને બહાર નલિનીબહેન બેઠાં હોય તો એ પણ વાત કરે. વાંચવાનાં જબરાં શોખીન. એક વાર વિનોદભાઈ કહે, Dipak Soliya નું 'સિદ્ધાર્થ' એને બહુ ગમ્યું. તું ખાસ દીપકને કહેજે. યાદ છે ત્યાં સુધી, દીપક અને હું ત્યાર પછી એક વાર વિનોદભાઈના ઘરે ગયા હતા અને નલિનીબહેનને મળ્યા હતા.

નલિની વિનોદ ભટ્ટ 

વિનોદભાઈ એમની અને એમને ઓછું સંભળાતું એની પણ ઘણી વાર મસ્તી કરી લે. છેલ્લે થોડા દિવસ પહેલાં તેમને મળવાનું થયું, ત્યારે ખબર જોવા ગયો હતો વિનોદભાઈની. ગંભીર બીમારી પછી વિનોદભાઈ ઘણા વખતે સ્વસ્થ બેઠા હતા. સાથે નલિનીબહેન પણ ખરાં. મેં વિનોદભાઈને કહ્યું, 'હું નસીબ ને એવાબધામાં માનતો નથી. પણ એક વાત મારા મનમાં બેસી ગઈ છે. મારું જ્યોતીન્દ્ર દવેનું કામ પૂરું ન થાય ત્યાં સુધી તમારે ને મારા બીજા ગુરુજનોએ ક્યાંય આઘાપાછા થવાનું નથી.'  વિનોદભાઈ હસ્યા, નલિનીબહેનને નજીક આવવા ઇશારો કર્યો અને પછી એમના કાન પાસે જઈને આ વાત તેમને સંભળાય એ રીતે કહી. એટલે એ પણ તેમની સ્ટાઇલમાં, આંખી ઝીણી થઈ જાય એ રીતે, હસ્યાં. એના થોડા દિવસ પહેલાં ગયો ત્યારે વિનોદભાઈ તેમની કાયમી જગ્યાએ પણ તંદ્રાવસ્થામાં હતા. તબિયત ખરાબ હતી. હું નલિનીબહેનને મળીને ઉભાઉભ પાછો નીકળવા જતો હતો, ત્યાં એ કહે, 'તમે એમને જગાડો. વાતો કરશે તો સારું લાગશે. એમને જગાડવાની જરૂર છે.'

નલિનીબહેન આવી કોઈ અવસ્થા વિના સીધાં ચાલી નીકળ્યાં. હાર્ટ એટેક આવ્યાની મિનીટોમાં.. વિનોદભાઈને સવારે મળ્યો ત્યારે અ એકદમ સ્વસ્થ હતા. બોરીસાગરસાહેબ, નિરંજન ત્રિવેદી અને વિનોદભાઈના મિત્ર ગિરીશ ભગત બેઠા હતા. હસાહસ પણ કરી. ડેથ સર્ટિફિકેટની મુશ્કેલી વિશે એ કહે, યાર, એવું લાગે છે કે 'જીવતાંજીવ જ લઈ રાખવું પડશે. એટલે પછી માથાકૂટ નહીં.'
પણ એકલા પડ્યા એટલે કહે, યાર, બધા આશ્વાસન આપે. પણ એમ કેવી રીતે ભૂલી શકાય?