(ન) જોવા જેવી ફિલ્મઃ એ વેનસડે

આ વિભાગમાં સામાન્ય રીતે જોવા જેવી ફિલ્મ વિશે જ લખવું એવી ગણતરી હતી, પણ આતંકવાદના વર્તમાન માહોલ અને તેમાં ‘કંઇક નવું’ના દાવા સાથે આવેલી આ ફિલ્મ જોયા પછી લાગ્યં કે એના વિશે લખવું જ જોઇએ.


એક લીટીની અને સાવ ‘બાલ ઠાકરેઇશ’ કહેવાય એવી સ્ટોરીલાઇન એવી છે કે ત્રાસવાદીઓ સામે સરકાર અને સરકારી તંત્ર નિષ્ફળ જાય તો નાગરિકોએ બોમ્બ બનાવીને ત્રાસવાદીઓને ઉડાડી દેવા. ચતુરસુજાણો આ વાર્તામાંથી અવનવા ગૂઢાર્થો શોધી કાઢશે, પણ સ્ટોરીનો પાયો એટલો નબળો છે કે તેની પર કોઇ પણ પ્રકારની ચર્ચા ટકી શકે નહીં.

ફિલ્મમાં જે રીતે પોલીસ કમિશનર અનુપમ ખેરને ઘાંટાઘાંટ કરતા, ફિલ્મી પ્રતિભાવો દાખવતા અને મેલોડ્રામેટિક બતાવ્યા છે, તે જોતાં કેટલાક ઠેકાણે ફિલ્મ પેરડી જેવી લાગે છે, તો ઘણી વાર ફારસ જેવી. ફિલ્મના કહેવાતા એન્ટીક્લાઇમેક્સની ચબરાકી વિશે કંઇ લખવું નથી. કારણ કે એ સાવ કૃતક અને વઘુમાં વઘુ, મનોરંજક છે. તકલીફ એ છે કે ફિલ્મનો આશય મનોરંજનનો નહીં, પણ એથી વિશેષ છે. તેને ત્રાસવાદ વિશેની એક સેન્સીબલ ફિલ્મ તરીકે ગણાવવામાં આવે, ત્યારે એ ફિલ્મ કરતાં એવું ગણાવનારા વિશે ઘણા સવાલ ઊભા થઇ શકે છે. ફિલ્મમાં ૧૯૯૩ કે ૨૦૦૨ જેવી સત્ય ઘટનાઓના ચુનંદા ઉલ્લેખ આવે છે, પણ ફિલ્મનું પોત સત્યઘટનાઓનો ભાર ઝીલી શકે એવું નથી. એ સંજોગોમાં આ ઘટનાઓનો ઉલ્લેખ લોકોનો મુસ્લિમો પ્રત્યેનો પૂર્વગ્રહ વધારવા સિવાય બીજું કંઇ કામ કરતો નથી.



ખેરે ગુજરાતના મુખ્ય મંત્રીને આ ફિલ્મ બતાવી હતી. ત્યાર પછી - કદાચ આ ફિલ્મ જોવાની સહનશીલતા દાખવવા બદલ- તેમનાં ભરપેટ વખાણ પણ કર્યાં. તેમની જાડી ગણતરી એટલી જ હતી કે વણઝારાના ગોડફાધર એવા મોદીને ‘ખૂનકા બદલા ખૂન’નો કેન્દ્રીય ઘ્વનિ ધરાવતી આ ફિલ્મ ગમશે જ. તેમની ગણતરી સાચી પણ હતી. ત્રાસવાદને નાથવામાં સમાજ અને ગવર્નન્સની નિષ્ફળતા વિશે ભાગ્યે જ વાત કરતા આ ચતુરો ‘વેનસડે’ જેવી ફિલ્મો દ્વારા લોકલાગણીને અવળી દિશામાં દોરવાની કુસેવા કરે છે. નસીરૂદ્દીન શાહના ચાહકોએ આ ફિલ્મ ખાસ ન જોવી. કેમ કે, નસીરૂદ્દીનની પ્રતિભાનો તેમાં સાવ બગાડ થયો છે.

સાથે આવેલાં એક મિત્રએ અડધી-પોણી ફિલ્મે વોકઆઉટની તત્પરતા બતાવી હતી. બહાર નીકળીને કીટલી પર ચા પીવામાં વધારે મઝા આવશે એવું તેમને લાગ્યું. છતાં અમે ફિલ્મ પૂરી કરી. બહાર નીકળ્યા પછી કીટલી પર ચા પીધી ત્યારે લાગ્યું કે તેમની વાત સાચી હતી.
આ ‘વેનસડે’માં કોઇ ‘ફ્રાઇડે’ (શક્કરવાર) નથી.